8 Эй, Ерусалим! Джезагъа къулакъ ас, ёкъса, Мен сенден узакълашырым, сени бакъымсыз топракъкъа чевиририм, анда кимсе яшамайджакъ.
Энди, эй, падишалар, акъыллы олунъыз! Эй, дюнья ёлбашчылары, огренинъиз!
Я Рабби, дудакъларымны ач, ве тилим Сени макътайджакъ!
Акъыл огреткенлерине къулакъ ас, огютни къабул эт ве сонъра икметли олурсынъ.
Огютни яхшы тут, оны йиберме, сакъла оны, о – сенинъ яшайышынъ.
Деделеринъиз Мени не динъледи, не де къулакъ астылар. Оларнынъ энъселери къатты олды, Мени динълемедилер, огютлеримни де къабул этмедилер.
Яш арсланлар онъа къаршы ырылдады, сес чыкъарды ве топрагъыны харап этти; шеэрлери якъылды, адамсыз къалды.
Ёлдан урулгъанымдан сонъ тёвбе эттим, акъыл огретильгенимден сонъ озюмни янбашымдан урдым; масхара олдым, ашаландым, яшлыгъымда ишлеген гунам башымдадыр».
Олар Манъа юзьлерини дегиль, аркъаларыны чевирдилер. Мен оларны огрете эдим, къайта-къайта оларны огрете эдим, олар Мени динълемей, огютлериме къулакъ асмай эдилер.
Эй, Ерусалим, къуртулмакъ ичюн, юрегинъни яман шейлерден темизле. Къара ниетлеринъ ичинъде даа не къадар къаладжакъ?
Онынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ дей ки: – Бакъынъыз, бу ернинъ устюне, адамларнынъ, айванларнынъ, тарладаки тереклернинъ, топракънынъ берекетине ачувымны ве гъазабымны тёкеджегим. Атеш киби, янып башлайджакъ ве сёнмейджек.
О вакъыт оларгъа: «Бу халкъкъа РАББИнинъ, Алласынынъ сесини динълемей ве насиатыны къабул этмей, – айт. – Акъикъат гъайып олды, агъызларындан алынды».
Ехуда шеэрлеринде, Ерусалим сокъакъларында къуванч ве шенълик сеслерини токътатаджагъым, келиннен киевнинъ сеслерини кеседжегим, ве мемлекет харап оладжакъ.
Ерусалимни таш обасына, шакъалларнынъ ювасына чевиририм; Ехуда шеэрлерини бакъымсыз этеджегим, оларда ич кимсе яшамаз.
Охолива ачыкътан-ачыкъ ороспулыкъкъа берильген сонъ, озь чыплакълыгъыны косьтерген сонъ, Мен ондан джирендим, татасындан юзюмни чевиргеним киби, ондан да юзюмни чевирдим.
Оларнынъ анасы ороспулыкъ этти, оларгъа юкке къалгъан къадын масхара олды. О: «Ойнашларым манъа отьмек, сув, юнь, кетен, зейтюн ягъы, ичимликлерни берелер. Мен оларнынъ артындан кетеджегим», – деди.
Балаларыны осьтюрип-буютселер де, эп бир оларны баласыз япаджагъым. Мен олардан узакълашаджакъ вакъытта башларына буюк беля олур!
О заман топракъ бутюн бакъымсыз олгъан вакъыт ичинде эписи тутулмагъан раатлыкъ йыллары ичюн къанаатленеджек. Душманларынъызнынъ топрагъында яшайджакъ вакътынъызда топракъ раатланаджакъ ве озь раатлыкъ йыллары ичюн къанаатленеджек.
Мен: «Олар мытлакъа Менден къоркъаджакъ, тенбие аладжакълар, – дедим. – О заман эвлери йыкъылмаз, Мен тайинлеген беля башларына тюшмез». Амма олар эр бир ишлеринде гъайретнен яманлыкъ яптылар.
Ах, акъыллы олып, олар буны анълап бильгейди, оларнен не оладжагъыны анълагъайды!