28 Олар эписи ёлдан урулгъан инатлардыр, башкъаларны яманлап яшайлар. Олар бакъыр ве демирдир, эписи бозукъ арекет этелер.
Я РАББИ, Сенинъ эвинъде ким отураджакъ? Ким мукъаддес дагъынъда яшайджакъ?
Озь разылыгъынъа коре Сионгъа яхшылыкъ эт, Ерусалимнинъ диварларыны котер!
Яланджы тиль нефретни гизлей, ошек ташыгъан – акъылсыздыр.
Эй, Исраиль огъуллары! о къадар инатлыкънен юзюнъизни чевирген РАББИнъизге къайтынъыз!
Олар исе: – Айдынъыз, Йирмеягъа къаршы келишейик, – дедилер. – Къанун руханийлернен къаладжакъ, насиат акъыллы адамлардан кетмейджек, пейгъамберлер хабер этип береджеклер. Келинъиз, оны лафнен урып йыкъайыкъ, айткъанларына къулакъ асмайыкъ.
Этрафымда чокъ лафларны эшиттим, орталыкъны къоркъу къаплады. «Оны чакъынъыз! Эр кеске айтып берсинлер», – дейлер. Меннен муаббет яшагъанларнынъ эписи энди абынгъанымны беклеп отуралар; «Бельки, алданаджакъ да, сонъ оны енъип, джезалармыз», – дейлер.
Амма бу халкънынъ юреги инат ве исьянджы, аркъасыны чевирип, озь ёлларындан кеттилер;
Оларгъа «ред этильген кумюш» дейджеклер; РАББИ оларны ред этти.
О вакъыт оларгъа: «Бу халкъкъа РАББИнинъ, Алласынынъ сесини динълемей ве насиатыны къабул этмей, – айт. – Акъикъат гъайып олды, агъызларындан алынды».
Керильген яй окъ атмагъа азыр олгъаны киби, тиллери ялан айтмагъа азырдыр; олар кучьлю, амма курешлери акъикъат ичюн дегиль, бир яландан башкъасына кечелер ве Мени бильмейлер, – дей РАББИ.
– Эр кес достундан сакъынсын, къардашларынынъ ич бирине ишанмасын; эр къардаш башкъасына къапкъан къоя, эр дост башкъасыны яманлай.
Олар сени истесе – динълесинлер, истемесе – динълемесинлер, амма сен Меним сёзлеримни бу инат халкъкъа хабер эт.
Арамлыгъынъ пек буюк. Мен сени чокъ темизлей эдим, амма сен темизленмединъ. Энди Меним гъазабым санъа тюшип, ятышмагъандже, сен арамлыгъынъдан темизленип оламазсынъ.
Ташлары чыкъарылып, сылавы къырылып, янъыдан сылангъан эвнинъ диварларында куф кене пейда олса,
Халкънынъ арасында ошекчи олып юрменъиз. Якъын адамнынъ джанына зарар кетирменъиз. Мен – РАББИм.
Халкълар гъазапланды, Сенинъ де гъазабынъ чыкъты. Олюлерни суд этмек вакъты кельди, Сенинъ къулларынъа, пейгъамберлерге ве азизлерге, эм де Сенден къоркъкъан буюклерге ве кичиклерге озь акъларыны бермек вакъты кельди. Ер юзюни харап эткенлерни ёкъ этмек вакъты да кельди!
О, догъру ве адалетли суд эте. Ер юзюни озь ороспулыгъынен бозгъан буюк ороспуны О, джезалады, Озь къулларынынъ къаны ичюн онъа акъкъыны берди.