18 Бойлеликнен, миллетлер, динъленъиз! Эй, джемаат, башларына нелер келеджегини билинъиз!
– Шимди исе, Ерусалимде яшагъанлар, Ехуданынъ акъайлары! Юзюм багъымнен не япаджагъымны огретинъиз.
РАББИнинъ сёзюни динъленъиз, эй, халкълар! Четте къалгъан адаларгъа хабер этип: «Исраильни ким дагъыткъан олса, о да оны топлайджакъ, чобан озь айванларыны киби, оларны къорчалайджакъ», – айтынъыз.
О заман: – Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – дедим. – Аджеба, «Сизде тынчлыкъ-аманлыкъ оладжакъ», – дегенде, бу халкъны ве Ерусалимни алдаттынъмы? Олар къылычтан джан береджекми?
Халкъларгъа бильдиринъиз, Ерусалимни хабердар этинъиз ки, узакъ мемлекеттен алкъагъа аладжакъ аскерлер келелер, Ехуда шеэрлеринде къычыралар,
Сизге къаравуллар къойып: «Боразан сесини динъленъиз», – дедим, амма олар: «Динълемейджекмиз», – дедилер.
Динъле, мемлекет! Мына, бу халкъкъа яман беляны ёллайджагъым, къара фикирлерининъ акъларыны кетиреджегим. Сёзлериме къулакъ асмадылар, Къанунымны ред эттилер де.
Эй, халкъым! Акълынъа кетир: Моав падишасы Балакъ сизге къаршы нелер тюшюнди? Беорнынъ огълу Белам онъа насыл джевап берди? Шиттимден Гилгалгъа къадар не олды? Мен, РАББИ, сизге ишанчлыгъымны косьтердим.