33 Ехоякин озь зиндан урбаларыны денъиштирди ве бутюн яшайышы девамында падишанынъ софрасындан ашады.
Фыравун Юсуфны чагъырмакъ ичюн адамларны ёллады. Оны ашыкъып, зиндандан алып чыкътылар. Юсуф сачыны алды, урбасыны денъиштирди ве фыравунгъа кельди.
Фыравун, озюнинъ къолундан юзюкни чыкъарып, Юсуфнынъ къолуна кийдирди. Устюне индже кетенден тикильген урбалар кийдирди, бойнуна алтын зынджыр такъты.
Мефивошет озю Ерусалимде отура эди, чюнки даима падишанынъ софрасында отурып ашай эди. Онынъ эки аягъы топал эди.
– Къоркъма! Ёнатан бабанънынъ хатири ичюн мен санъа бирде-бир яхшылыкъ япарым, Шаул къартбабанънынъ бутюн тарлаларыны санъа къайтарып берерим. Сен меним софрамда эр вакъыт отьмек ашарсынъ, – деди онъа Давут.
Гиладлы Барзиллайнынъ огъулларына исе яхшылыкъ яп, олар сенинъ софранъдан ашап-ичкенлернинъ арасында олсунлар. Олар, мен агъанъ Авишаломдан къачкъанда, манъа кельдилер.
Ехоякин озь зиндан урбаларыны денъиштирди ве бутюн яшайышы девамында падишанынъ софрасындан ашады.
Мына, аятым къасеветтен азды, омюр йылларым агълай-агълай кечип кетти. Гуналарымдан такъаттан кесильдим, кемиклерим де къуруды.
Мелек огюнде отургъанларгъа: – Кирли урбаларыны устюнден чыкъарынъыз, – деди. Сонъ Ехошуагъа: – Бакъ, къабаатынъны устюнъден алдым ве санъа байрамлыкъ урба кийдирем, – деди.