55 РАББИ Вавилонны йыкъаджакъ, къопай сесини кеседжек. Буюк сувлар киби, далгъалары шувулдай, шаматалы сеслери гудюрдей.
Ерусалимнинъ этрафыны дагълар сара, РАББИ де Озь халкъынынъ этрафыны шимдиден башлап эбедиен сарар.
Яхшы ве догъру юрекли адамларгъа яхшылыкъ эт, я РАББИ!
Эр бир тильде, эр бир шиведе оларнынъ сеси эшитиле.
О, Озь къудретинен эр вакъыт падишалыкъ этеджек. Онынъ козьлери халкъларгъа дикъкъатнен бакъалар. Исьянджылар Онъа къаршы котерильмезлер! Сэла
Эй, Аллам, мени азат этмеге, я РАББИ, мени къуртармагъа ашыкъып кель!
Моав акъкъында пейгъамберлик: – Ар-Моав шеэри бир геджеде йыкъылды, харап этильди! Кир-Моав шеэри бир геджеде йыкъылды, харап этильди!
Халкълар кучьлю сувлар дайын окюрелер, амма Алла оларны гъазапнен опькелейджек, олар узакъларгъа къачып кетеджеклер. Ель дагъларда тозны, къасыргъа кепекни къувалагъаны киби, олар да къувуладжакълар.
Къасдийлилернинъ къызы! Къаранлыкъкъа кет, индемейип отур. Эндиден сонъ санъа: «Падишалыкъларнынъ ханым-эфендиси», – демейджеклер.
– Оларнынъ арасында севинч ве къуванч сеслери, киев-келин сеслери, дегирмен ташларынынъ давушлары кесиледжеклер, къандиллер де ярыгъыны бермейджеклер.
Денъиз Вавилонны басты, къабаргъан далгъалар оны къаплады.
Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: «Эй, Тир, Мен санъа къаршы чыкъаджагъым. Денъизнинъ далгъалары насыл котерильсе, ойле де Мен чокъ халкъларны санъа къаршы котереджегим.
Кунеш, ай ве йылдызларда бельгилер пейда оладжакълар. Денъиз ве буюк далгъалар шувулдагъаныны эшитип, ер юзюндеки халкълар гъам-къасеветленип чаресизликке тюшеджеклер.
Мелек манъа даа бойле деди: – Устюнде ороспу отургъан, сен корьген сувлар – халкълар, топлашувлар, миллетлер ве тиллердир.