53 Вавилон коклерге котерильсе де, юксекликте къалесини къавийлештирсе де, эписи бир онъа Менден ёкъ этиджилер келеджек, – дей РАББИ.
Сонъ олар бойле дедилер: – Келинъ, озюмизге шеэр ве башы кокке тийген къулле къурайыкъ; бутюн ер юзюнде дагъылмайыкъ деп, озюмизге нам къазанайыкъ.
Буюклиги коклерге юксельсе де, башы булутларгъа тийсе биле,
Иште, оларгъа къаршы, кумюшни ич бир шей ерине корьмеген, алтынны севмеген мадайлыларны котереджегим.
– Мен оны шимальден алып кетирдим; бакъынъыз, о кельди. О, куньдогъуштан Меним Адымны чагъырды. Башлыкъларны, чамур киби, эзе, чёльмекчи балчыкъны баскъаны киби, таптай.
Къасдийлилернинъ къызы! Къаранлыкъкъа кет, индемейип отур. Эндиден сонъ санъа: «Падишалыкъларнынъ ханым-эфендиси», – демейджеклер.
«Омюрбилля ханым-эфенди оладжагъым», – айта эдинъ, амма бундан сонъ нелер оладжагъыны акълынъда тюшюнмединъ.
Сен къая чатлакъларында, байыр тёпелеринде яшадынъ, лякин шефкъатсызлыгъынъ ве юрек къопайлыгъынъ сени алдатты. Сен, къартал киби, юксек ерлерде юванъны яптынъ, амма сени андан да ашагъы тюшюририм, – дей РАББИ.
Мератаим топрагъына къаршы дженкнен кет, Пекъод адамларыны джезала, оларны ольдюр, артларындан бир шей къалдырма, – дей РАББИ. – Мен санъа бутюн буюргъанларымны беджер.
РАББИ озь силяханесини ачты, андан гъазабынынъ силяларыны алды, Рабби, Ордулар РАББИсининъ къасдийлилернинъ мемлекетинде япаджакъ иши бар.
Шунынъ ичюн Вавилон акъкъында РАББИнинъ къарарыны, къасдийлилернинъ топрагъы акъкъында ниетини эшитинъиз! Керчектен де, къой-эчкилернинъ энъ уфакъларыны да хырсызлайджакъ, яшагъан ерлерини бом-бош къалдыраджакълар.
Окъларынъызны къайранъыз, окълукъларынъызны толдурынъыз. РАББИ Мадай падишаларынынъ рухуны къозгъады, Вавилонны ёкъ этмеге ниетленди. РАББИ оны джезалай, Озь Сарайы ичюн джезалай.
– Мен санъа къаршым, эй, олюм дагъы! – дей РАББИ. – Сен бутюн ерни гъайып эткенинъ ичюн, санъа къаршы къолумны котеририм, сени къаялардан ашагъы авдарырым, якъылгъан бир дагъгъа чевиририм.
Вавилонгъа шимальден ёкъ этиджилер келеджек, ве ер, кок ве оларда олгъан эр шей къуванаджакълар, – дей РАББИ.
Вавилонгъа къаршы ёкъ этиджи чыкъаджакъ, кучьлю аскерлери алынаджакъ, яйлары къырыладжакъ. РАББИ, джезалагъан Алла, эр кеске акъларыны береджек.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Вавилоннынъ къалын диварлары темелине къадар йыкъыладжакъ, юксек араба къапулары якъыладжакъ. Халкълар бошуна чалыштылар, миллетлер нафиле къыйналдылар, эр шей янаджакъ!
Бу сёзлер шу дакъкъасы беджерильди: Невукъаднеццар адамлардан къувулгъан эди. Бугъа дайын, отны ашай эди. Онынъ бедени коктеки чыкънен сылана эди. Сонъ сачлары – гриф къанатлары киби, тырнакълары – къушнынъ тырнакълары киби осьтилер.
О бир дюньягъа къадар къазып етселер, къолумнен оларны андан чыкъараджагъым. Коклерге котерильселер, оларны андан тюшюреджегим.
Душманлары оларны сюргюн этселер, анда оларны къылычнен ольдюрмеге эмир береджегим. Козьлеримни оларгъа чевиреджегим, лякин ярдым дегиль, джеза береджегим.
Эвинъни арам алынгъан шейлернен толдурасынъ, белялардан къачмакъ ичюн юванъны юксеклерде къурасынъ. Алынъ фена!