47 Динъленъиз! Ойле куньлер келеджек ки, Мен Вавилон путларыны джезалайджагъым, бутюн мемлекети масхара оладжакъ, ольдюрильгенлер ерге тюшеджек.
Мына, адамлар, чифт-чифт ат устюндеки атлылар келе! Сонъ сесини чыкъарып, бойле деди: – Йыкъылды, Вавилон йыкъылды! Бутюн аллаларынынъ путлары ерге урулып къырылдылар.
Ордуларнынъ РАББИси бойле айта: – Мына, оларны джезаларым; йигитлери къылычнен ольдюриледжеклер, огъулларынен къызлары ачлыкътан оледжеклер.
Базыларгъа озюнъе башлыкъ этмеге огреттинъ. Рабби санъа кельгенде, не айтаджакъсынъ? Догъургъан къадыннынъ дерди киби, сени де дерт тутмайджакъмы?
Эгер бир пейгъамбер, руханий я да халкътан башкъа бирев: «Бу – РАББИнинъ хабери», – десе, Мен бу адамны да, эвини де джезалайджагъым.
Етмиш йыл кечкен сонъ, – дей РАББИ, – къабаатлары ичюн Вавилон падишасыны ве халкъыны, эм де къасдийлилернинъ топрагъыны джезалайджагъым, эбедий бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим.
– Халкъларгъа хабер этинъиз ве бильдиринъиз! Байракъ котерип, илян этинъиз, гизлеменъиз! «Вавилон алынды, – айтынъыз, – Бел алласы масхара олды, Меродакъ алласы йыкъылды, путлары масхара олды, аллалары чиль-парча олды».
Олар бош, кулькюнчли бир шейдир, джеза вакъты кельгенде, олар ёкъ оладжакълар.
– Козюнъиз огюнде Сионда бутюн яманлыкъ эткенлери ичюн, Вавилонгъа ве къасдийлилернинъ топрагъында яшагъанларнынъ эписине къазангъанларыны берерим, – дей РАББИ.
Шеэрлери бакъымсыз къалды, сувсуз топракъкъа, бош чёльге, адамсыз ерге чевирильди; инсанлар ондан кечмейджек.
Онынъ ичюн ойле куньлер келеята ки, – дей РАББИ, – Мен путларыны джезалайджагъым, бутюн мемлекетинде яралылар ынъранаджакълар.