33 Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: – Вавилон къызы – басылаяткъан арман кибидир, аз къалды да, оракъ вакъты келеджек.
Юзюм чечеклери тюшкен сонъ, салкъымлары аман-аман пишкенде, джыймакътан эвель, юзюмликнинъ пытакълары пычакънен кесиледжек, чубукълары къопарылып атыладжакъ.
Эй, халкъым! Арман еринде урулып темизленген богъдай кибисинъ! Ордуларнынъ РАББИсинден, Исраильнинъ Алласындан не эшиткен олсам, сизге хабер эттим.
– Эй, Вавилон къызы, тюш ашагъы, ерге отур! Эй, къасдийлилернинъ къызы, тахт ёкъ, топракъкъа отур! Эндиден сонъ санъа: «Назик, салтанатлы», – демейджеклер.
дерьянынъ сай ерлери тутулды, къалелери атешке берильди, аскерлери къоркъу тюбюнде къалды.
Халкъымны сюргюнликтен къайтаргъанымдан сонъ, санъа да, Ехуда, джеза куню, оракъ вакъты киби, келеджек.
Оракъларынъызны ишлетинъиз, – ашлыкъ пишти. Келинъиз, юзюмни басынъыз, – юзюм сыкъылгъан ерлер толу, шарап фычылары ташалар. Халкъларнынъ яманлыкълары пек буюк!
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, Дамаскта яшагъанларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар Гилад халкъына, ашлыкъны демир алетлернен бастыргъан дайын, шефкъатсыз янаштылар.
Амма олар РАББИнинъ тюшюнджелерини бильмейлер, Онынъ ниетлерини анъламайлар. О исе оларны, армангъа богъдай культелери киби, топлады.
Эй, Сион къызы! Тур да, арманны бас. Мен сени кучьлю япарым. Сен, демир бойнузлары ве бакъыр туякълары олгъан бугъа киби, кучьлю оладжакъсынъ. Сен чокъ халкъны къырып ташлайджакъсынъ, оларнынъ арам мулькюни ве байлыгъыны РАББИге, дюньянынъ Эфендисине багъышлайджакъсынъ.
Гъазап ичинде ер юзюнден кечесинъ, ачувынъда халкъларны таптап ташлайсынъ.
Оракъ вакъты кельгендже, оларгъа тийменъиз, берабер осе берсинлер. Оракъ вакъты кельгенде, мен оракъчыларгъа: “Башта зеэрли отларны джыйынъыз ве обалап багъланъыз да, якъынъыз. Богъдайны исе меним анбарыма алып барынъыз”, – дейджем».
Оларны сачкъан – Шейтандыр. Оракъ вакъты – дюньянынъ сонъу, оракъчылар исе – мелеклер.