30 Вавилоннынъ аскерлери дженк этмектен вазгечти, къалелеринде отуралар, кучьлери битти-тюкенди, къадынлар киби такъатсыз олдылар. Эвлери атешке берильди, мандаллары къырылды.
Сен козь юммагъа ёл бермединъ, джаным раатсыз эди, лафларым кесильди.
О куню мысырлылар къадынларгъа ошап, оларгъа къаршы котерильген Ордулар РАББИсининъ къол арекетинден къалтырап, къоркъаджакълар.
Мына, олар тобан киби, оларны атеш якъып битирди, озь джанларыны атештен къуртарамадылар. Не къызмакъ ичюн къор, не де къаршысында отурыладжакъ атеш къалмады.
Моавнынъ шеэрлери алынаджакъ, къалелери запт этиледжек. Дерди туткъан къадын киби, о куню кучьлю моавлылар къалтырайджакъ.
Эр тарафтан онъа къаршы багъырынъыз! Шеэр ярдым сорай, амма къуллелери бозулды, диварлары ерге йыкътырылды. Бу – РАББИнинъ джезасы! Оны джезаланъыз! О насыл япкъан олса, сиз онъа да айны япынъыз!
дерьянынъ сай ерлери тутулды, къалелери атешке берильди, аскерлери къоркъу тюбюнде къалды.
Вавилоннынъ башлыкъларыны, акъыллы адамларыны, виляет башлыкъларыны, акимлерини ве аскерлерини сархош этерим де, эбедий юкъугъа даладжакълар ве бир даа уянмайджакълар, – дей Падиша, Онынъ Ады – Ордулар РАББИсидир!
Араба къапулары ерге тюшти, Рабби мандалларыны йыкъып, къырып ташлады! Шеэрнинъ падишасынен башлыкълары башкъа халкъларгъа сюргюнликке кетти; Къанун ёкъ олды, пейгъамберлер де РАББИден хаберлерни алмай.
Дамаскнынъ араба къапу мандалларыны урып-парлайджагъым, Авен вадийинде яшагъанларны ве Бет-Эденден падишаны къырып ташлайджагъым, ве арамлылар Кир шеэрине сюргюн этиледжек, – дей РАББИ.
Бутюн аскерлеринъ – апайлар киби. Мемлекетинъ душманларынъа ачыкъ, атеш шеэрнинъ къапу мандалларыны ашайджакъ.
Онынъ азапларындан къоркъа-къоркъа, узакъта турып айтаджакълар: – Беля, беля буюк шеэрге! Эй, Вавилон, къудретли шеэр! Санъа джеза бир саат ичинде кельди!