РАББИ оларгъа къасдийлилернинъ падишасыны ёллады. О, Азиз Ердеки Эвде бутюн йигитлерни къылычнен ольдюрди ве кимсени аджымады – йигитни де, къызны да, акъсакъалны да, хаста къартны да, – Алла онынъ къолуна эр бирини берди.
Ашшур падишасы мысырлыларны ве хушлуларны сюргюн эткенде, олар ойле де оладжакъ. Яшы-къарты чыплакъ ве ялынаякъ, аврет ерлерини ачып, кетеджеклер. Мысырлылар ичюн бу буюк масхаралыкъ оладжакъ.
Мен РАББИнинъ ачувына толудырым, оны ичимде тутып оламайым. – Сокъакъта оны балаларгъа, топлангъан йигитлернинъ устюне ягъдыр. Апайнен акъай да, къартларнен къарт деделер де тутуладжакъ.