1 РАББИ бойле дей: – Бакъынъыз! Мен Вавилонгъа ве Лев-Камайгъа къаршы ёкъ этиджи ельни котереджегим.
Мен онъа ойле бир рух ёлларым ки, падиша бир хабер эшитип, озь ерлерине къайтар. Мен оны озь топракъларында къылычнен ураджагъым».
РАББИ мен ичюн очь алыр. Сенинъ буюк севгинъ эбедийдир, я РАББИ! Озь яраткъанларынъны къалдырма!
Гъазабым къайнагъан куню Мен, Ордуларнынъ РАББИси, коклерни о къадар чокъ сарсытаджагъым ки, ер юзю еринден къыбырдайджакъ.
Булутларнынъ тёпесине котериледжегим, Юдже Алла киби оладжагъым», – деп тюшюндинъ.
Денъиз ялысындаки сахра акъкъында пейгъамберлик. Негев ериндеки боран киби, о, сахра тарафындан, къоркъунчлы топракътан келе.
– Эй, Вавилон къызы, тюш ашагъы, ерге отур! Эй, къасдийлилернинъ къызы, тахт ёкъ, топракъкъа отур! Эндиден сонъ санъа: «Назик, салтанатлы», – демейджеклер.
Бакъынъыз! РАББИнинъ гъазабынен боран къопты, къоркъунчлы боран яманларнынъ башына тюшеджек.
Коклернинъ дёрт тарафындан Эламгъа къаршы дёрт ель кетиреджегим, Эламны алып, чевре-четке дагъытаджагъым. Къувалангъан эламлылар чешит тюрлю халкъларнынъ арасында ерлешеджеклер.
Мератаим топрагъына къаршы дженкнен кет, Пекъод адамларыны джезала, оларны ольдюр, артларындан бир шей къалдырма, – дей РАББИ. – Мен санъа бутюн буюргъанларымны беджер.
Сенинъ ичюн къапкъан къойдым, Вавилон, бильмезден, сен къапкъангъа тутулдынъ! РАББИге къаршы чыкъкъанынъ ичюн, Сени тапып туттылар!
Вавилонгъа къаршы эписи окъчуларны чагъырынъыз! Онынъ чевресинде ордунен ерлешинъиз, андан кимсе къачып къуртулмасын. Ишлерине коре акъларыны беринъиз, о, насыл арекет эткен олса, онъа да айнысыны япынъыз. О, РАББИге, Исраильнинъ Азизине къаршы арсызлыкънен котерильди.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Исраильнинъ ве Ехуданынъ огъулларыны хорлайлар; исраиллилерни ве ехудалыларны эсирликке алгъанлар оларны эсирликте туталар, йибермеге истемейлер.
Мына, Мен буюк халкъларны котерип ве топлап, оларны шималь топрагъындан Вавилонгъа кетиреджегим. Олар шеэрге къаршы ерлешип, оны запт этеджеклер. Окълары – уста аскерлер кибидир, бири гъаниметсиз къайтмайджакъ.
Вавилон коклерге котерильсе де, юксекликте къалесини къавийлештирсе де, эписи бир онъа Менден ёкъ этиджилер келеджек, – дей РАББИ.
Йирмея Вавилоннынъ башына келеджек бутюн беляларны бир китапкъа язды. Оларнынъ эписи, Вавилон акъкъында бутюн сёзлер, мында язылгъандыр.
Амма оны ачувнен ерден чекип чыкъардылар, ерге аттылар. Куньдогъуш ели мейвасыны къурутты. Къавий даллары узюльди ве къуруды, атешке аш олдылар.
Агъа-къардашлары арасында Эфраим бол къысметли олса да, шаркътан къуру рузгяр келеджек, сахрадан эскен РАББИнинъ ели котериледжек, онынъ чокъракълары къуруйджакъ, чешмелерининъ суву битеджек. Оларнынъ къыйметли шейлернинъ бутюн хазинеси тартып алынаджакъ ве бошатыладжакъ.
Шеэрде телюке сигналыны бору чалгъанда, халкъ къоркъмазмы? РАББИнинъ разылыгъы олмайып, бир шеэрнинъ башына беля тюшерми?
Мени ёллагъан шуретли Ордуларнынъ РАББИси сизни чайпагъан халкъларгъа бойле дей, чюнки сизге зарар кетиреджек адам РАББИнинъ энъ къыйметлисине зарар кетирген адамгъа ошар:
Саул ерге йыкъылып: – Саул, Саул! Сен Мени не ичюн айдайсынъ? – деген сесни эшитти.