1 Вавилон ве къасдийлилернинъ топрагъы акъкъында РАББИнинъ Йирмея пейгъамбернен берильген хабери:
Башта онынъ падишалыгъына Вавилон, Эрек, Акъкъад ве Шинар мемлекетинде олгъан Къалне деген шеэрлер кире эдилер.
Терах, къасдийлилернинъ Ур шеэринден чыкъып, Ханаан топрагъына кетмек ичюн ёл алды. О, огълу Ибрамны, Хараннынъ огълу олгъан Лут торуныны ве огълу Ибрамнынъ апайы олгъан Сарей келинини янына алды. Лякин Харан шеэрине келип, анда ерлештилер.
Бу шеэрге Вавилон деген ад берильди. Анда РАББИ бутюн ер юзюндеки тильни къарыштырды, андан халкъны къувып, бутюн ер юзюнде дагъытты.
Ичимден РАББИнинъ Руху айта, Онынъ сёзю даима меним лафымда.
Ашшур падишасы Вавилон, Къута, Авва, Хамат, Сефарваимден адамларны алып кетирип, оларны Исраиль огъулларынынъ ерине Самарие шеэрлеринде ерлештирди. Олар Самариени къолгъа алып, шеэрлеринде яшап башладылар.
О сёзюни битирмезден, башкъа бир хаберджи келип: – Къасдийлилер учь тарафтан кельдилер ве девелерге атылып, оларны тутып алдылар, хызметчилеринъни исе къылычнен ольдюрдилер. Янъгъыз мен къуртулдым ве санъа бу хаберни кетирдим, – деди.
сен Вавилоннынъ падишасыны мыскъыллап, онынъ акъкъында бойле йырлайджакъсынъ: – Залым ёкъ олды, гъазабы да битти.
Мына къасдийлилернинъ топрагъы. Бу халкъ ёкъ энди. Ашшур бу топракъны кийик айванларгъа берди: уджюм къуллелерини къурдылар, сарайларыны къырдылар, йыкъыкъ ерлерни къалдырдылар.
Етмиш йыл кечкен сонъ, – дей РАББИ, – къабаатлары ичюн Вавилон падишасыны ве халкъыны, эм де къасдийлилернинъ топрагъыны джезалайджагъым, эбедий бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим.
Онынъ ве мемлекетининъ йыкъыладжакъ вакъты-саати кельмегендже, бутюн халкълар онъа, огълуна ве торунына хызмет этеджеклер. Онъа чокъ халкълар ве буюк падишалар хызмет этеджеклер.
Ехуда падишасы олгъан Ехояким учюнджи йыл падишалыкъ эткенде, Вавилон падишасы Невукъаднеццар Ерусалим янына келип, онынъ этрафыны сарды.
О вакъыт Ибраим къасдийлилернинъ топрагъындан чыкъып, Харан шеэринде ерлешти. Бабасы ольген сонъ, Алла Ибраимни о ерден мында, сизлер яшагъан ерге кочюрди.
чюнки ич бир пейгъамберлик сёзю адам истегинен айтылмады, лякин адамлар Мукъаддес Рухтан рухланып, Алланынъ сёзлерини айта эдилер.
Онынъ артындан башкъа бир мелек учып келе ве бойле дей эди: – Ёкъ этильди! Бутюн халкъларгъа озь сынъырсыз ахлякъсызлыгъыны, сархош эткен шарапны киби, ичмеге берген буюк Вавилон шеэри ёкъ этильди!