Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 5:3 - Мукъаддес Китап

3 Я РАББИ, козьлеринъ акъикъатны корьмейджекми? Сен оларны урдынъ – олар такъаттан кесильмеди; къырып ташладынъ – джезаны къабул этмеге истемейлер, таштан къатты олдылар, тёвбе этмеге истемедилер.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 5:3
45 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Айланыр куню буюги кичигине: – Мына, мен тюневин бабамнен яттым. Онъа бу гедже де шарап ичирейик. Сен кир де, онен ят. Бойле этип, бабамызгъа эвлят багъышлап, онынъ несилини сакълап къалырмыз, – деди.


Еровоам бу вакъиадан сонъ биле озь ярамай ёлундан къайтмады, ибадет тёпелерине адий халкътан адамларны руханийлер этип къоймагъа девам этти. Истегенлерни тайин этти, ве олар руханий олдылар.


Падиша озь учюнджи эллибашыны ве элли аскерини йиберди. Учюнджи эллибашы келип, Ильяснынъ огюнде тизлерине йыкъылып, мераметини тилеп: – Эй, Алланынъ адамы! Меним джанымны ве бу сенинъ къулларынъ олгъан элли аскернинъ джанларыны аджы!


РАББИнинъ козьлери ер юзюндеки эр шейге бакъа, О, Озюне юрекнен ишангъан адамларгъа къол тута. Сен бу иште акъылсыз шей яптынъ. Шунынъ ичюн сенинъ падишалыгъынъда энди дженклер оладжакъ.


Белялар куньлеринде биле Ахаз падиша РАББИге къаршы япкъан озь гуналарына даа гуна къоша эди.


Эй, сен, хиянет тиль, олюм лафларыны пек севесинъ!


Инсафлылар буны корип, къоркъаджакълар, онынъ устюнден кулип, дейджеклер:


Яман адам озюни кибирли тута, догъру адам исе озь ёлунда къатты тура.


РАББИ бильгини къорчалар, къара юреклининъ сёзлерини исе силип ташлар.


«Мени урдылар, – дерсинъ, – агъры олмады, домпузладылар мени – ич бир шейни дуймадым! Уянгъандан сонъ, кене ичмеге къыдыраджагъым».


Ахмакъны аванда богъдайнен берабер аван токъмагъынен тюйсенъ биле, онынъ ахмакълыгъы ондан айырылмаз.


Я РАББИ! Сен къолунъны юкъары котердинъ, амма олар корьмейлер. Сен халкъынъны севгенинъни корип, утанаджакълар, атешинъ душманларынъны ашап битиреджек.


Шунынъ ичюн устьлерине къызгъын ачувыны тёкти, шиддетли дженкни ёллады. Чевре-четлерини атеш сарды, амма олар анъламай эди, оларны якъа эди, амма фаркъына бармадылар.


Инат олгъанынъны, бойнунъда демир дамарлары, манълайынъ да бакъырдан япылгъаныны биле эдим.


Амма халкъ оны Ургъангъа ялвармады, Ордулар РАББИсини къыдырмады.


Мемлекетнинъ шеэрлери къапуларында халкъымны уфюрип савурдым, баласыз къалдырдым, халкъымны ёкъ эттим, лякин эписи бир туткъан ёлларындан къайтмадылар.


Деделеринъиз Мени не динъледи, не де къулакъ астылар. Оларнынъ энъселери къатты олды, Мени динълемедилер, огютлеримни де къабул этмедилер.


– Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз! Мен бу шеэрге ве чевресиндеки эписи койлерге айткъан бутюн беляларны тюшюреджегим. Олар энъселерини къаттырып, инат олдылар, сёзлеримни динълемедилер, – деди.


– Балаларынъызны бошуна джезаладым, олар тербиелеримни огренмедилер. Йыртыджы арслан киби, къылычларынъызнен пейгъамберлеринъизни ольдюрдинъиз.


Онынъ ичюн ягъмурлар кесильди, баарь ягъмуры да ягъмады. Сенинъ бетинъ – ороспунынъ бетидир, ич де утанмадынъ-арланмадынъ.


Ниетлери – буюк, ишлери – эсапсыз! Козьлеринъ инсан огъуллары туткъан бутюн ёлларына ачыкътыр. Эр кеске туткъан ёлуна ве эткен ишлерине коре бересинъ!


– Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Бар да, Ехуда халкъына ве Ерусалимде яшагъанларгъа айт: «Аджеба, сизлер бу огютни анъламазсынъызмы? Меним айткъанларымны беджермезсинъизми?» – дей РАББИ.


Даа бугуньгедже тёвбе этмединъиз, Менден къоркъмайсынъыз, сизге ве баба-деделеринъизге берген къануныма ве низамнамелериме коре арекет этмейсинъиз.


Амма олар Мени динълемедилер, къулакъ асмадылар ве инат олып, деделеринден бетер олдылар.


О вакъыт оларгъа: «Бу халкъкъа РАББИнинъ, Алласынынъ сесини динълемей ве насиатыны къабул этмей, – айт. – Акъикъат гъайып олды, агъызларындан алынды».


Ойле олса, не ичюн Ерусалим халкъы инатланып, эр вакъыт долаша? Олар ялангъа къатты япыштылар, арткъа къайтмакътан вазгечтилер.


Олар бойсунмаз ве таш юрекли балалардыр. Мен сени оларгъа йиберем. Сен оларгъа РАББИ-ТААЛЯнынъ сёзлерини хабер этеджексинъ.


Арамлыгъынъ пек буюк. Мен сени чокъ темизлей эдим, амма сен темизленмединъ. Энди Меним гъазабым санъа тюшип, ятышмагъандже, сен арамлыгъынъдан темизленип оламазсынъ.


Муса Къанун Китабында язылгъаны киби, бу беля башымызгъа тюшти, лякин бизлер Санъа, РАББИ-Таалямызгъа, ялвармадыкъ, къабаатларымыздан къайтмадыкъ ве Сенинъ акъикъатынъа къулакъ асмадыкъ.


Бундан сонъ да догъру ёлгъа чыкъмасанъыз ве Манъа къаршы чыкъа берсенъиз,


– Мысырда яшагъанларгъа киби, сизге йыкъыджы хасталыкъны ёлладым, йигитлеринъизни къылычнен ольдюре эдим, атларынъызны душман къолуна бердим, бурунларынъыз ордуларынъыздаки олю беденлернинъ яман къокъуларыны дуйды, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


– Содом ве Гомора шеэрлерини насыл йыкъкъаны киби, Мен, Алла, сизинъ шеэрлеринъизни де бойле йыкътым. Сагъ къалгъанларынъыз атештен чыкъарылгъан кусев киби олдынъыз, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


– Шунынъ ичюн Мен бутюн шеэрлеринъизге ачлыкъ йибердим, эписи яшагъан ерлеринъизде ашлыкъ къытлыгъы олды, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


Сувны ичмек ичюн, эки-учь шеэр бир шеэрге топландынъыз, амма сувгъа тоялмадынъыз. Лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


– Мен сизге къурутыджы ельни, ашлыкъларынъызгъа куфни ёлладым. Багъча ве юзюм багъчаларынъызны, инджир ве зейтюн тереклеринъизни сарынчкъа ашады, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.


Мен: «Олар мытлакъа Менден къоркъаджакъ, тенбие аладжакълар, – дедим. – О заман эвлери йыкъылмаз, Мен тайинлеген беля башларына тюшмез». Амма олар эр бир ишлеринде гъайретнен яманлыкъ яптылар.


Билемиз ки, бойле ишлер япкъанларны Алла адалетнен суд этеджек.


Бизим бабаларымыз эпимизни тербиелей эди, ве биз оларны урьмет эте эдик. О алда, биз рухларнынъ Бабасына итаат этмеге керекмиз. Ойле япсакъ, яшайджакъмыз.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ