26 Халкъымнынъ арасында яман адамлар бар. Къуш тутмакъ ичюн ерде яткъанлар киби, къапкъан къоялар, адамларны туталар.
Сен сайлагъан ве Озюнъе чеккен адам, Сенинъ азбарларынъда яшайджакъ адам не де бахтлыдыр! Биз Сенинъ Эвинънинъ, Мукъаддес Сарайынънынъ яхшылыгъындан тояджакъмыз.
Эгер олар санъа: «Юр бизнен, тузакъта сакъланып, къабаатсыз адамны бир манасы олмайып беклермиз, ольдюрирмиз оны.
Алчакъ адамнынъ да арекетлери яман, къара ишлерни япмагъа ниетлене; фукъаре акълы олса да, оны яланларнен ёкъ эте.
– Озюнъни тутмайып, къычырып чагъыр, боразан сеси киби, сесинъни юксельт! Халкъыма акъсыз япкъанларыны, Якъупнынъ эвине гуналарыны косьтер.
Яхшылыкъкъа яманлыкъ япылырмы? Олар исе джаныма чукъур къазалар. Юзюнъ огюнде тургъанымны, олар ичюн яхшылыкъ тилегенимни, олардан гъазабынъны къайтаргъанымны унутма.
Апансыздан оларгъа душман аскерлерини ёлла, эвлеринден агълавлар эшитильсин. Мени тутмакъ ичюн, чукъур къазалар, аякъларыма гизли къапкъан къойдылар.
– Халкъым акъылсыз, Мени танымайлар. Олар – акъылсыз балалар, ич бир шейни анъламайлар. Яманлыкъ япмагъа усталар, яхшылыкъ этмеге исе бильмейлер.
Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.
Ярамайларнынъ эвлери арам къазангъан байлыкъкъа толу, анда да пис яланджы теразелери.
Ерде мераметли адамлар къалмады, адамлар арасында догъру сою ёкъ. Эр кес, къан тёкмек ичюн, къапкъан къоя, къардаш къардашына къаршы тузакъ къура.