25 Насыл олды да, шуретли шеэр, къуванчымнынъ шеэри бакъымсыз къалды?
Эвельки киби, санъа къадыларны тайинлерим, башында олгъаны дайын, меслеатчыларны къояджагъым. О заман сенинъ акъкъынъда: «Акъикъат шеэри, ишанчлы баш шеэр», – дейджеклер.
Ер юзюндеки бутюн халкъларнынъ огюнде бу шеэр Манъа къуванчлы нам, макътав ве урьмет кетиреджек. Ерусалим халкъына эткен яхшылыгъым акъкъында эшиткенде, бу халкълар шашып къаладжакълар, бу халкъкъа багъышлагъан тынчлыкъ-аманлыкъ акъкъында билип, титрейджеклер.
Энди моавлыларнынъ шурети ёкъ олды; Хешбон шеэринде: «Айдынъыз, оларны халкълар арасындан ёкъ этейик», – деп, оларгъа къаршы яманлыкъ япмагъа тюшюнелер. Сен де, Мадмен шеэри, гъайып оладжакъсынъ! Къылыч артынъдан келе!
Моав йыкъылды. Адамлар аджджы-аджджы агълай. Аркъасыны чевирип, насыл масхаралыкъкъа огърады! Чевре-четтекилернинъ эписи Моавны мыскъыллай, о, оларгъа къоркъунчлы шей олды!
– Шешах насыл алынды! Бутюн ер юзюнинъ шурети запт этильди! Халкълар арасында Вавилон насыл бакъымсыз олды!
Бу сёзлер шу дакъкъасы беджерильди: Невукъаднеццар адамлардан къувулгъан эди. Бугъа дайын, отны ашай эди. Онынъ бедени коктеки чыкънен сылана эди. Сонъ сачлары – гриф къанатлары киби, тырнакълары – къушнынъ тырнакълары киби осьтилер.
Онынъ азапларындан къоркъа-къоркъа, узакъта турып айтаджакълар: – Беля, беля буюк шеэрге! Эй, Вавилон, къудретли шеэр! Санъа джеза бир саат ичинде кельди!