45 Къачакълар такъаттан кесилип, Хешбон диварларынынъ талдасында токътадылар. Амма Хешбондан атеш янды, Сихоннынъ ортасындан алев чыкъты, Моавнынъ четини, инат адамларнынъ башларыны якъты.
Исраильни андан алып чыкъарды, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
Ноф ве Тахпанхес халкъы башынъны тыраш эттилер.
Энди моавлыларнынъ шурети ёкъ олды; Хешбон шеэринде: «Айдынъыз, оларны халкълар арасындан ёкъ этейик», – деп, оларгъа къаршы яманлыкъ япмагъа тюшюнелер. Сен де, Мадмен шеэри, гъайып оладжакъсынъ! Къылыч артынъдан келе!
Моавгъа атеш ёллайджагъым, о, Кериот шеэрининъ къавийлештирильген сарайларыны якъып ташлайджакъ. Моав шамата ичинде, уджюм эткенлернинъ шаматасында, бору сеслери арасында гъайып оладжакъ.
Олардан темельташ, олардан мых, олардан дженк яйы, олардан бутюн халкъ башлыкълары чыкъаджакъ.
Исраиль аморлыларнынъ падишасына Сихонгъа эльчилернен бу хаберни ёллады:
Хешбон аморлы Сихон падишанынъ шеэри эди. Сихон эвельки Моав падишасына къаршы дженк эткен ве элинден Арнонгъа къадар узангъан топракъларыны алгъан эди.
Хешбондан атеш, Сихоннынъ шеэринден алев чыкъты ве Моавнынъ Ар шеэрини, Арнон тёпеликлерининъ саиплерини якъып ёкъ этти.
Вай санъа, эй, Моав! Кемошнынъ халкъы, сен ёкъ олдынъ! Огъуллары тараф-тараф къачтылар, къызлары аморлыларнынъ падишасы Сихоннынъ эсирлери олды.
Оны корем, амма шимдилик дегиль. Онъа бакъам, амма О, якъында дегиль. Якъуптан бир йылдыз чыкъаджакъ, Исраильден бир таякъ юкселеджек. О, моавлыларнынъ кенарларыны бозаджакъ, Шетнинъ огъулларыны бутюнлей ёкъ этеджек.
Иса оларгъа айтты: – Я сиз Языда: «Къуруджылар келишиксиз деп четке ташлагъан таш бинанынъ темельташы олды. Козюмиз огюнде япылгъан аджайип шей – Алланынъ ишидир!» – денильгенини окъумадынъызмы?