18 Эй, Дивон шеэринде яшагъан къыз! Шуретли еринъден тюш, къуру топракъ устюнде отур; Моавны ёкъ этиджи санъа келеджек, къалелеринъни йыкъаджакъ.
Озю исе барып, «Баланынъ оледжегини корьмеге истемейим», – деп, бир яй атышы узакълыгъында отурды. Отурып, къыямет къопарды ве окюр-окюр агълады.
Анда халкъ сувсай эди ве Мусагъа къаршы шикяетленип: – Бизни Мысырдан неге алып чыкътынъ? Бизни, балаларымызны ве сюрюлеримизни сувсузлыкътан ольдюрмек ичюн алып чыкътынъмы? – дей эди.
Аллаларынынъ эвине, Дивон шеэрининъ ибадет тёпелерине агъламакъ ичюн кеттилер. Моав халкъы Нево ве Медева шеэрлери ичюн аджджы агълай; эр кеснинъ баш сачлары алынгъан, сакъаллары тыраш олунгъан.
– Эй, Вавилон къызы, тюш ашагъы, ерге отур! Эй, къасдийлилернинъ къызы, тахт ёкъ, топракъкъа отур! Эндиден сонъ санъа: «Назик, салтанатлы», – демейджеклер.
Шунынъ ичюн анълавы олмагъанындан халкъым сюргюнликке кетеджек, мырзалары ачлыкъ чекеджек, топ-топ адамлар сувсузлыкътан къыйналаджакъ.
Дивон, Нево, Бет-Диблатаим,
Шимди оны сахрагъа отурттылар, къургъакъ сувсуз бир ерге тыкътылар.
Биз исе оларны окънен урдыкъ, Хешбон Дивонгъа къадар ёкъ олды. Медевагъа узангъан Нофахгъадже оларны дарма-дагъын этип бошаттыкъ».
– Эм Атарот ве Дивон, эм Язер, эм Нимра, эм Хешбон, эм Элале, эм Севам, эм Нево, эм Беон –
Хешбон шеэри ве тегиз ерлерде олгъан эписи шеэрлер, Дивон, Бамот-Баал, Бет-Баал-Меон,
Оларнынъ топрагъы – Арнон озенининъ ялысындаки Ароэрден, вадийнинъ ортасында олгъан шеэрден ве Медева тегизлигинден башлап Дивонгъадже,
Шимшон пек сувсады. О, РАББИни чагъырып: – Сен манъа, къулунъа, шу буюк гъалебени багъышладынъ! Я РАББИ, энди сувсузлыкътан олейимми, сюннетсизлернинъ элине тюшейимми? – деди.