4 Атларынъызны екинъиз, атларгъа мининъиз! Демир башлыкъларны кийип турынъыз, мызракъларынъызны къайранъыз, зырхларынъызны кийинъиз.
Уззия бутюн ордусына къалкъан ве мызракълар, шлем ве зырхлар, яйлар ве сапан ташлары азырлады.
Шу куньден башлап менде олгъан яшларнынъ ярысы чалыша, экинджи ярысы исе мызракъ, къалкъан, яйлар ве зырхларынен силялангъан эдилер. Башлыкълар исе ехудалыларнынъ артында тура эдилер.
Эй, халкълар! Рухтан тюшюнъиз ве къоркъудан къалтыранъыз! Эй, узакътаки топракълар, къулакъ асынъыз! Дженкке азырланынъыз, амма къоркъудан къалтыранъыз! Дженкке азырланынъыз, амма къоркъудан къалтыранъыз!
– Мысырда хабер этинъиз, Мигдолда бильдиринъиз, Ноф ве Тахпанхес шеэрлеринде бильдиринъиз! «Турунъыз, азырланынъыз, къылыч чевре-четинъни ашай», – айтынъыз!
Окъларынъызны къайранъыз, окълукъларынъызны толдурынъыз. РАББИ Мадай падишаларынынъ рухуны къозгъады, Вавилонны ёкъ этмеге ниетленди. РАББИ оны джезалай, Озь Сарайы ичюн джезалай.
Окъчугъа яйны тартмагъа ве зырх киймеге ёл берменъиз, йигитлерини аджыманъыз, эписи аскерлерини ёкъ этинъиз.
Сен исе, инсан огълу, пейгъамберлик эт де, айт: РАББИ-ТААЛЯ аммонлылар акъкъында ве оларнынъ акъаретлери акъкъында шойле дей: Къылыч, къылыч соймакъ ичюн къынындан чыкъарылгъан, ёкъ этмек ичюн темизленип, яшын киби парылдай!
Халкълар арасында буны илян этинъиз: Дженкке азырланынъыз! Батырларны котеринъиз! Эписи аскерлер кельсинлер, дженкке чыкъсынлар!
Сонъ Шаул Давуткъа озь урбаларыны, башына бакъыр башлыкъны, устюне де кольчуганы кийдирди.
Башында бакъыр башлыгъы, озю пуллу кольчуга кийген эди, ве бакъыр кольчуганынъ агъырлыгъы элли кило эди.