4 Йирмея пейгъамбер исе: – Яхшы, – деди, – айткъанынъыз дайын, РАББИге, сизинъ Алланъызгъа, дува этерим. Сонъ РАББИ манъа не десе, бир сёз гизлемейип, сизлерге айтарым.
Мен ишангъан достум биле, отьмегимни ашап, манъа къаршы табаныны котерди.
– Иште, мен сенден чыкъып кетип, РАББИге дува этерим, ве чибинлер сенден, хызметчилеринъден, халкъынъдан ярын учып кетерлер, – деп джевап берди онъа Муса. – Тек, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн халкъны йибермейип, яландан вазгеч.
Тюш корьген пейгъамбер оны тюш киби анълатсын, амма Меним сёзюмни алгъан адам оны догъру бильдирсин. Богъдайнынъ янында саман недир? – дей РАББИ.
Бири-биринъизге, агъа къардашына: «РАББИ насыл джевап берди?» я да: «РАББИ не деди?» – айтынъыз.
– РАББИ бойле дей: РАББИ Эвининъ азбарында тур да, Ехуданынъ шеэрлерининъ эписинден ибадет этмек РАББИнинъ Эвине кельген эр кеске, санъа буюраджакъ эписи сёзлеримни айт, бир сёзни къачырма.
Олар сени истесе – динълесинлер, истемесе – динълемесинлер, амма сен Меним сёзлеримни бу инат халкъкъа хабер эт.
Сизлерни файдалы олгъан ич бир шейден четте къалдырмайым деп, халкъ огюнде ве эв-эвден юрип огрете ве сизлерге Алланынъ Сёзюни илян эте эдим.
Мен сизлерге Алланынъ истегенини бутюнлей бильдирдим.
Агъа-къардашлар, мен керчектен джан-юректен исраиллилернинъ къуртулышы акъкъында Аллагъа ялварам.
Мен РАББИнинъ огюнде гуна ишлемем ве сизинъ акъкъынъызда дуваларымны токътатмам, сизге догъру ве адалетли ёл огретирим.