4 Ехуда акъайлары, Ерусалим халкъы! РАББИ ичюн сюннет олунъыз, юреклеринъизни сюннет этинъиз. Ёкъса, гъазабым атеш киби ягъаджакъ, яман япкъанларынъыз ичюн сёнмейип янаджакъ.
чюнки олар Мени къалдырып, башкъа аллаларгъа къокъулы отлар якътылар ве озь къолларынен япкъан шейлернен Мени ачувландырдылар. Меним гъазабым шу ерге алевленир ве даа сёнмейджек”».
Исраильнинъ Ярыгъы – атеш, онынъ Азизи – алев оладжакъ. Бир кунь ичинде Ашшурнынъ тикенли чалыларыны ве кийик отларыны якъып битиреджек,
Къурбан атеши чокътан азырланды, падишаны терен чукъурдаки буюк атеш беклей. Атешинде одуны пек чокъ. РАББИнинъ уфюрмеси, янгъан кукюрт киби, оны туташтыраджакъ.
Эй, Ерусалим! Котериль, котериль, тур аякъкъа! РАББИ санъа Озь къолунен къадени берди, къаде Онынъ ачувына толу эди. Сен къадеден ичтинъ ве аякъларынъда турып оламадынъ.
Сени душманларынъа, сен бильмеген мемлекетке ёллайджагъым; гъазабымнынъ алеви туташты, атеш киби, санъа къаршы янып башлады.
Эй, Давутнынъ эви! – дей РАББИ. – Сабадан адалетнен суд этинъиз, белягъа къалгъан адамны зорбанынъ къолундан къуртарынъыз. Ёкъса, гъазабым атеш киби туташаджакъ, япкъан яманлыкъларынъыз ичюн янаджакъ, кимсе оны сёндюрип оламайджакъ.
Къолумны сизге къаршы котерип, Мен Озюм къудретнен, хышымнен, гъазапнен ве буюк ачувнен сизге къаршы дженк этеджегим.
Бакъынъыз! РАББИнинъ гъазабынен боран къопты, къоркъунчлы боран яманларнынъ башына тюшеджек.
Бельки олар РАББИге ялварырлар да, эр бири яман ёлундан чевирилир. РАББИнинъ бу халкъкъа бильдирген гъазабынен ачувы пек буюктир.
– Сизинъ яман ишлеринъизни ве джиренч япкъанларынъызны чыдап отурмагъа РАББИнинъ сабыры етмеди. Онынъ ичюн, бугунь корьгенинъиз киби, топрагъынъыз харап олып, лянетли, бакъымсыз ве адамсыз ерге чевирильди.
– Мына, ойле куньлер келеята ки, Мен сюннетли корюнгенлерни, амма керчектен де сюннетсиз олгъанларны джезалайджагъым, – дей РАББИ.
– Мысырлыларны, ехудалыларны, эдомлыларны, аммонлыларны, моавлыларны, сахрада яшагъан, зулюфлерни тыраш эткенлернинъ эписини джезалайджагъым. Бутюн бу халкълар сюннетсиздир, бутюн Исраиль халкъынынъ юреги исе сюннет олмагъандыр.
РАББИ бутюнлей гъазабыны тёкти, къызгъын ачувыны ёллады; темелини якъып ташлагъан атешни Сионда туташтырды.
Акъайына садыкълыгъыны бозгъан ве къан тёккен къадынны киби, сени суд этеджегим. Ачувымда ве куньджюлигимде къанынъны тёкип, сени олюмге береджегим.
Эписи япкъан акъсызлыкъларынъызны ташланъыз, озюнъизге янъы юрек ве янъы рух япынъыз. Исраиль халкъы! Нечюн сиз ольмек керексиз?
Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ, – Мен сизни къавий къолнен тутаджагъым, къудретли кучьнен ве буюк ачувымнен сизге падишалыкъ этеджегим.
Мен де элимни элиме ураджагъым, гъазабымны бутюнлей тёкеджегим. Мен, РАББИ, буны айттым.
Арамлыгъынъ пек буюк. Мен сени чокъ темизлей эдим, амма сен темизленмединъ. Энди Меним гъазабым санъа тюшип, ятышмагъандже, сен арамлыгъынъдан темизленип оламазсынъ.
Ачувымны алевлендирмек ичюн, акътыманымны алмакъ ичюн, Мен къанны бош къаяда къалдырдым, оны гизлемеге мумкюн олмасын деп.
Ябанджыларны, юреги ве бедени сюннет этильмегенлерни Азиз Ериме кирсетип, сиз Эвимни арамлайсынъыз. Манъа ашымны – ягъ ве къан кетиргенде, чешит тюрлю писликлеринъизнен васиетимни бозасынъыз.
Узакъ олгъанлар ольдюриджи хасталыкътан оледжек, якъын олгъанлар къылычтан йыкъыладжакъ, сагъ къалып къуртулгъанлар исе ачлыкътан оледжектир. Бойле этип, гъазабымны башларына тюшюреджегим.
Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!
Мен афакъанланып, сизге къаршы чыкъаджагъым, япкъан гуналарынъыз ичюн Мен Озюм сизни еди кере джезалайджагъым.
Булар ичюн Мен оларгъа къаршы чыкътым ве оларны душманларынынъ топракъларына кирсеттим. О заман оларнынъ сюннет этильмеген юреклери къатланаджакъ, ве олар озь къабаатлары ичюн толусынен тёлейджеклер.
РАББИге къайтынъыз, ве сагъ къалырсынъыз. Ёкъса О, атеш киби, Юсуф эвине атыладжакъ ве Бет-Эльни якъып ёкъ этеджек. Янгъынны сёндюреджек кимсе олмаз.
Сюннет тек Къанунны туткъан адамларгъа файда кетире. Амма эгер Къанунны тутмасанъыз, сюннет олмагъан адам киби оласынъыз.
Бойлеликнен, юреклеринъизни сюннет этинъиз, энъсеси къаткъан адамлар олманъыз.
Алланъ олгъан РАББИ сенинъ ве эвлятларынънынъ юреклерини сюннет этеджек, ве сен Алланъ олгъан РАББИни джан-юректен севеджексинъ ве узун вакъыт яшайджакъсынъ.
Меним гъазабым атеш алевлендирди, онынъ янгъаны олюлернинъ дюньясына ете, о, ер юзюни ве берекетини якъып юта, дагъларнынъ этеклерини якъа.
Онда сизлер сюннет олдынъыз, амма сизлерни адамнынъ къоллары сюннет этмедилер, сизлер гуналы табиатынъыздан Месих сюннет эткенинен азат олдынъыз.