9 – Падиша-эфендим! – деди. – Бу адамлар Йирмея пейгъамберни къуюгъа атып, пек яман шей яптылар. О, къуюда ачлыкътан олер, шеэрде энди отьмек къалмады да.
Ойле олса, буюк джемааттан къоркъып, сойларымнынъ нефретинден отюм патлап, сусар эдим ве къапудан чыкъмаз эдим.
Оларгъа огъулларынынъ ве къызларынынъ этини ашаттыраджагъым. Сыкъынты вакътында, джанларыны къыдыргъан душманлар оларны алкъагъа алгъанда, олар бири-бирлерини ашайджакълар».
Цидкия падишанынъ буюргъанына коре Йирмеяны къаравуллар азбарында къапаттылар. Шеэрде отьмек битмегендже, эр кунь онъа фурунджылар сокъагъындан бир пите бере эдилер. Бойледже, Йирмея къаравуллар азбарында къалды.
Падиша хушлу Эвед-Мелекке: – Янынъа отуз адам ал да, Йирмея пейгъамбер ольмезден эвель, оны къуюдан чыкъар, – деп буюрды.
Эвед-Мелек падишанынъ эвинден чыкъып, падишагъа:
Лякин сени Мен о куню къуртараджагъым, – дей РАББИ, – сен къоркъкъан адамларнынъ къолуна берильмейджексинъ.
Дёртюнджи айнынъ докъузынджы кунюнде шеэрдеки ачлыкъ пек къуветленди, халкъта отьмек уфагъы биле къалмады.
Бутюн халкъы отьмек къыдырып, ич чекелер; джаныны къуртармакъ ичюн, ашкъа къыйметли шейлерини берелер. «Я РАББИ, корь мени, не къадар ашалангъаныма бакъ».
мени сагъ алымда чукъургъа ташладылар, устюме таш аттылар;