5 Цидкия падиша исе: – Мына, о сизинъ къолунъыздадыр, – деди. – Падиша сизге къаршы бир шей япып оламаз.
Давут исе: – Церуя огъуллары, арамызда не олды? Бугунь не ичюн меним душманларым олдынъыз? Бугунь Исраильде кимсе ольдюрильмейджек, чюнки мен кене Исраильнинъ падишасы олдым! –
– Мен падишалыкъкъа ягънен сюртюльгениме бакъмадан, шимди даа зайыфым. Бу адамлар исе – Церуя огъуллары – менден кучьлюлер. РАББИ ярамай адамгъа онынъ яманлыгъына коре берсин, – деди.
Адамлардан къоркъмакъ – озюнъе къапкъан къоймакъ, лякин РАББИге ишангъан сарсылмаз.
Манъа кельгенде исе – мен къолунъыздадырым. Козьлеринъизде не яхшы ве адалетли олып корюнсе, манъа япынъыз.
Сонъ Цидкия адамларны ёллап, Йирмеяны кетиртти. Падиша озь сарайында: – РАББИден насылдыр хабер бармы? – деп гизлиден ондан сорады. – Бар, – деди Йирмея. – Сен Вавилон падишасынынъ къолуна тюшеджексинъ.
О заман падиша буюрды, ве Даниялны кетирип, арсланлар толу къуюгъа аттылар. Сонъ падиша Даниялгъа: – Сен даима ибадет эткен Алланъ сени къуртарсын! – деди.
Сонъ таш кетирильген эди ве къуюнынъ агъзы устюне къоюлгъан эди. Эм де Даниял акъкъындаки эмирде ич бир шей денъишмесин деп, падиша озь юзюгинен ве мырзаларнынъ юзюклеринен ташкъа тамгъа къойды.
Шаул Смаилге: – Мен гуна яптым. РАББИнинъ эмирини беджермедим, сенинъ сёзюнъни де тутмадым. Лякин мен халкътан къоркътым, оны динъледим.
Акиш Давуткъа джевапланып: – Джанынъ раат олсун, сен манъа Алланынъ Мелеги киби яхшысынъ, лякин Фелестин башлыкълары: «О бизнен берабер дженкке кетмесин», – дедилер.