Амма олар динълемедилер, къулакъ асмадылар, эр бири озюнинъ къара юрегининъ инатлыгъына коре яшай эдилер. Бу васиетте буюргъанларымны беджермегенлери ичюн, Мен онда бутюн айтылгъаныны башларына кетирдим.
О заман исе оларгъа буны буюрдым: «Сесимни динъленъиз, ве Мен сизинъ Алланъыз олурым, сиз де Меним халкъым олурсынъыз. Сизде яхшылыкъ олсун деп, эр буюргъан ёлумдан юрюнъиз».
Раббиден къоркъмакъ не олгъаныны билип, биз Ондан къоркъмагъа башкъа адамларны да огретемиз. Алла бизим не олгъанымызны яхшы биле. Мен ишанам ки, сизинъ виджданынъызда сиз де бизни билесинъиз.