14 Цидкия падиша адамларны ёллады, ве олар Йирмея пейгъамберни РАББИ Эвининъ учюнджи киришине алып кетирдилер. Падиша Йирмеягъа: – Мен сенден бир шей сорайджагъым, – деди. – Менден бир шей гизлеме.
Падиша джевап берип, къадынгъа: – Мен сенден сорайджакъ шейни гизлеме, – деди. Къадын: – Падиша-эфендим, айт, – деди.
софрасындаки емеклерини, къулларынынъ отургъан ерлерини, хызметкярларынынъ яхшы ишини, оларнынъ урбаларыны, ички дагъыткъан адамларыны, онынъ РАББИнинъ Сарайында бутюнлей янгъан къурбанларыны корьгенде, пек шашты ве:
Падиша кене онъа: – Даа къач кере мен сени, РАББИнинъ Ады ичюн, манъа тек догърусыны айтмагъа ант этмеге меджбур этеджегим? – деди.
Сонъ Ашшур падишасы ичюн Ахаз Сарайда къурулгъан раатлыкъ куню якъынлашма ёлуны къапатты, РАББИнинъ Сарайына кеткен падишанынъ ёлуны да ёкъ этти.
Падиша онъа: – Даа къач кере мен сени РАББИнинъ Адынен манъа тек догърусыны айтмагъа ант этмеге меджбур этеджегим? – деди.
РАББИ бойле деди: – Сонъунъ хайырлы оладжакъ. Беля ве сыкъынты вакътында душманларынъ санъа ялвараджакълар.
Сонъ Цидкия адамларны ёллап, Йирмеяны кетиртти. Падиша озь сарайында: – РАББИден насылдыр хабер бармы? – деп гизлиден ондан сорады. – Бар, – деди Йирмея. – Сен Вавилон падишасынынъ къолуна тюшеджексинъ.
Мени РАББИге, сизинъ Алланъызгъа, ёллап, сизлер озьлеринъизге къаршы гуна къазандынъыз. Сиз: «РАББИге, Алламызгъа бизим адларымыздан дува эт. РАББИ, бизим Алламыз нени айтса, бизге бильдир де, бизлер япармыз», – дединъиз.