3 Цидкия падиша Шелемьянынъ огълу Ехукъалны ве Маасеянынъ огълу Цефанья руханийни Йирмея пейгъамберге бойле сёзлернен ёллады: «РАББИге, бизим Алламызгъа биз акъкъында дува эт».
Падиша Алланынъ адамына джевап берип: – Алланъ олгъан РАББИге ялварып, меним акъкъымда дува эт, къолум кене къыбырдап башласын, – деди. Алланынъ адамы РАББИге ялварды, ве падишанынъ къолу кене къыбырдап башлады, эвелькиси киби олды.
Шимди гунамны даа бир кере багъышланъыз да, менден бу олюмни къайтарсын деп, РАББИге, сизинъ Алланъызгъа дува этинъиз, – деди.
Фыравун: – Сахрада РАББИге, сизинъ Алланъызгъа къурбан чалмакъ ичюн, сизни йиберерим. Тек узакъ кетменъиз. Меним ичюн дува этинъиз, – деди.
Сонъ фыравун, Мусанен Харунны чагъыртып, оларгъа: – Менден ве халкъымдан бакъаларны ёкъ этсин деп, мен ичюн РАББИге дува этинъиз. Сонъ, РАББИге къурбан чалмакъ ичюн, Исраиль халкъыны йиберерим, – деди.
Меним ичюн РАББИге дува этинъиз, Алланынъ гурюльтилери ве бурчакъ токътатылсын. Мен сизлерни артыкъ тутмайып йиберерим, – деди.
РАББИ бойле деди: – Сонъунъ хайырлы оладжакъ. Беля ве сыкъынты вакътында душманларынъ санъа ялвараджакълар.
Олар терекке: «Сен бабамсынъ», ташкъа: «Сен мени догъурдынъ», – дейлер. Манъа юзьлерини дегиль, аркъаларыны чевирдилер. Амма башларына беля тюшкенде, олар: «Тур да, бизни къуртар», – деп ялварырлар.
Меним Адымдан ялан пейгъамберлик эткен Къолаянынъ огълу Ахав ве Маасеянынъ огълу Цидкия акъкъында Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: – Бакъынъыз! Мен оларны Вавилоннынъ падишасы Невукъаднеццарнынъ къолуна береджегим де, о, оларны козьлеринъизнинъ огюнде ольдюреджек.
– Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Ерусалимде олгъан бутюн халкъкъа, Маасеянынъ огълу Цефанья руханийге ве эписи руханийлерге озь адынъдан мектюп ёллап, бойле язгъан эдинъ:
Сонъ Цидкия адамларны ёллап, Йирмеяны кетиртти. Падиша озь сарайында: – РАББИден насылдыр хабер бармы? – деп гизлиден ондан сорады. – Бар, – деди Йирмея. – Сен Вавилон падишасынынъ къолуна тюшеджексинъ.
– РАББИ, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Сизни Меним истегимни сорамагъа ёллагъан Ехуданынъ падишасына айтынъыз: «Мына, фыравуннынъ ордусы сизге ярдым этмек ичюн ёлгъа чыкъты, лякин аскерлер кене озь топрагъына, Мысыргъа къайтаджакъ.
Маттаннынъ огълу Шефатья, Пашхурнынъ огълу Гедалья, Шелемьянынъ огълу Ехукъал ве Малкиянынъ огълу Пашхур Йирмеянынъ бутюн халкъкъа айткъан сёзлерини:
Эписи орду башлыкълары, Къареахнынъ огълу Ёханан, Хошаянынъ огълу Изанья ве бутюн халкъ, буюк-кучюк якъынлашып,
Мени РАББИге, сизинъ Алланъызгъа, ёллап, сизлер озьлеринъизге къаршы гуна къазандынъыз. Сиз: «РАББИге, Алламызгъа бизим адларымыздан дува эт. РАББИ, бизим Алламыз нени айтса, бизге бильдир де, бизлер япармыз», – дединъиз.
Къаравулларнынъ башлыгъы руханийлернинъ башлыгъы олгъан Сераяны, экинджи руханий Цефаньяны ве къапуда къаравул тургъан учь адамны алды.
Халкъ Мусагъа келип: – Бизлер РАББИге ве санъа къаршы айткъанымыз ичюн гуна къазандыкъ. РАББИге дува эт, О бизден йыланларны алсын, – деди. Муса халкъ ичюн дува этти.
Симон бунъа джевап берип: – Мен ичюн Раббинъизге ялварып сизлер дува окъунъыз, айткъанларынъыздан бириси башыма тюшмесин! – деди.
Смаилге ялвардылар: – Биз, къулларынъ, ольмейик деп, РАББИнинъ, сенинъ Алланъ огюнде дува эт, чюнки биз бутюн япкъан гуналарымызгъа, падиша сорап, даа бир гуна къоштыкъ, – дедилер.