20 Шимди исе, эфендим падиша, мени динъле! Ялварувымны эшит. Мени Ехонатан языджынынъ эвине къайтарма. Ёкъса, мен анда оледжегим.
Лякин шуны къатиен билинъиз ки, мени ольдюрсенъиз, озьлеринъиз, бу шеэр ве шеэрлилер къабаатсыз къанымны тёккенинъиз ичюн къабаатлы оладжакъсынъыз. Керчектен де, эписи бу сёзлерни сизге айтмагъа мени сизге РАББИ ёллады!
Бельки олар РАББИге ялварырлар да, эр бири яман ёлундан чевирилир. РАББИнинъ бу халкъкъа бильдирген гъазабынен ачувы пек буюктир.
оларгъа: «Мени Ехонатаннынъ эвине къайтармасынлар деп, падишагъа ялвардым, ёкъса анда олерим», – айт.
Ерусалим запт этильмегендже, Йирмея къаравуллар азбарында къалды. Мына, Ерусалим запт этильди.
Йирмея пейгъамберге: – Ялварамыз, истегимизни беджер! – дедилер. – РАББИге, сенинъ Алланъа, бу къалгъан халкъ акъкъында дува эт! Бизлер чокъ эдик, лякин корьгенинъе коре, бизлер пек аз къалдыкъ.