Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 36:7 - Мукъаддес Китап

7 Бельки олар РАББИге ялварырлар да, эр бири яман ёлундан чевирилир. РАББИнинъ бу халкъкъа бильдирген гъазабынен ачувы пек буюктир.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 36:7
36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

– Барынъыз, шу тапылгъан китапнынъ сёзлери акъкъында мен ичюн, халкъым ве бутюн Ехуда ичюн РАББИден соранъыз. РАББИнинъ гъазабы бизге къаршы пек кучьлюдир, чюнки бабаларымыз китапта язылгъан шейлерге бойсунмадылар, онда биз ичюн бутюн язылгъаныны тутмадылар.


Чюнки олар Мени къалдырды, башкъа аллаларгъа къурбанлар чалып, озь ишлеринен Мени ачувландырды. Шу ерге Меним гъазабым зияде алевленди ве энди сёнмейджек».


– Барынъыз, тапылгъан китапта язылгъан сёзлер акъкъында меним ичюн, Исраильде ве Ехудада къалгъан халкъ ичюн РАББИден соранъыз. РАББИнинъ бизге тюшкен ачувы пек буюк, чюнки бабаларымыз РАББИнинъ сёзлерини беджермедилер, бу китапта эписи язылгъанларны япмадылар!


Сонъра, Ёшиянынъ огълу Ехояким Ехудагъа падишалыкъ эткенде, тап Ёшиянынъ огълу Цидкия Ехудагъа падишалыкъ эткенининъ он биринджи йылына, бешинджи айына, яни Ерусалим халкъынынъ сюргюн этильгенине къадар, Рабби Йирмеягъа хаберлер бере эди.


Бутюн бу сёзлерни халкъкъа айтып бергенинъде, олар санъа: «Бу буюк беляны РАББИ не себептен башымызгъа тюшюрди? РАББИнинъ, бизим Алламызнынъ огюнде япкъан акъсызлыгъымыз, ишлеген гунамыз недедир?» – дегенде,


– Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз! Мен бу шеэрге ве чевресиндеки эписи койлерге айткъан бутюн беляларны тюшюреджегим. Олар энъселерини къаттырып, инат олдылар, сёзлеримни динълемедилер, – деди.


Къолумны сизге къаршы котерип, Мен Озюм къудретнен, хышымнен, гъазапнен ве буюк ачувнен сизге къаршы дженк этеджегим.


Сизлерге: «Эр биринъиз яман ёлунъыздан, яман ишлеринъизден къайтынъыз ве РАББИ асырдан асыргъа деделеринъизге берген топракъта яшанъыз, – дедилер.


Бельки, олар сени динълерлер ве яман ёлларындан къайтырлар. О заман фикиримни денъиштиреджегим ве оларнынъ яман ишлери ичюн башларына тюшюреджек беляны ёлламайджагъым.


Бельки Ехуданынъ халкъы, Мен оларнынъ башларына тюшюрмеге ниетленген белялар акъкъында эшитип, яман ёлларындан къайтырлар, ве Мен оларнынъ акъсызлыкъларыны ве гуналарыны багъышларым.


Шимди исе, эфендим падиша, мени динъле! Ялварувымны эшит. Мени Ехонатан языджынынъ эвине къайтарма. Ёкъса, мен анда оледжегим.


Ехуда акъайлары, Ерусалим халкъы! РАББИ ичюн сюннет олунъыз, юреклеринъизни сюннет этинъиз. Ёкъса, гъазабым атеш киби ягъаджакъ, яман япкъанларынъыз ичюн сёнмейип янаджакъ.


Йирмея пейгъамберге: – Ялварамыз, истегимизни беджер! – дедилер. – РАББИге, сенинъ Алланъа, бу къалгъан халкъ акъкъында дува эт! Бизлер чокъ эдик, лякин корьгенинъе коре, бизлер пек аз къалдыкъ.


РАББИ бутюнлей гъазабыны тёкти, къызгъын ачувыны ёллады; темелини якъып ташлагъан атешни Сионда туташтырды.


Шунынъ ичюн сен, инсан огълу, сюргюнликке кетмеге азырлап, шейлеринъни топла да, куньдюз оларнынъ козю огюнде ёлгъа чыкъ. Шимди булунгъан еринъден башкъа бир ерге сюргюнликке кет. Олар сени корьсюн ве бельки, инат халкъ олса да, эписини анъларлар.


Шунынъ ичюн РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Гъазабымда боран елини йибереджегим, ачувымда ягъмур къуйып ягъаджакъ, хышымымдан таш бурчакълар тюшеджек, ве дивар ёкъ оладжакъ.


Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ, – Мен сизни къавий къолнен тутаджагъым, къудретли кучьнен ве буюк ачувымнен сизге падишалыкъ этеджегим.


Иритмек ичюн атешни якъып, оджакъкъа кумюш, бакъыр, демир, къуршун ве къалай насыл атылса, Мен де гъазап ве ачув ичинде сизлерни топлап, иритеджегим.


Бундан сонъ гъазабым сёнеджек, ачувым ятышаджакъ, ве о заман Мен къанаатленеджегим. Оларнынъ башларына гъазабымны тюшюргенимден сонъра, олар биледжеклер ки, Мен – РАББИм, мераметнен оларнен лаф эттим.


Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!


Муса Къанун Китабында язылгъаны киби, бу беля башымызгъа тюшти, лякин бизлер Санъа, РАББИ-Таалямызгъа, ялвармадыкъ, къабаатларымыздан къайтмадыкъ ве Сенинъ акъикъатынъа къулакъ асмадыкъ.


Эй, Аллам, къулакъ бер ве эшит! Козьлеринъни ач ве бозулгъан шеэримизге, Намынъ булунгъан еринъе бакъ! Биз догърулыгъымызгъа ишанып оламаймыз ве шунынъ ичюн Санъа ялварып оламаймыз, амма Сенинъ буюк мераметинъе умют багълаймыз.


Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.


Амма шимди де РАББИ айта ки: – Ашамайып-ичмейип, агълап ве зар чекип, джан-юректен Манъа къайтынъыз.


Урбаларынъызны йыртмагъа керекмей, юреклеринъиз исе сызласынлар. Алланъыз РАББИге къайтынъыз, О, мераметли ве шефкъатлыдыр, чокъ сабырлы ве ишанчлыдыр. О, джезасыны ёлламай.


Эм адамлар, эм айванлар къаба токъулгъан басмадан урба кийсинлер ве гъайретнен ярдым сорап, Аллагъа ялварсынлар. Эр кес озь яман ёлундан чевирильсин ве озь акъсызлыгъыны къалдырсын.


– Деделеринъиз киби олманъыз! Эвельки пейгъамберлер оларгъа бойле айта эдилер: «Ордуларнынъ РАББИси сизлерге: “Яман ёлларынъыздан ве яман ишлеринъизден вазгечинъиз”, – дей». Лякин олар динълемедилер ве Манъа къулакъ асмадылар, – дей РАББИ.


Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.


О куню Меним гъазабым оларгъа къаршы къызаджакъ, ве Мен оларны къалдыраджагъым. Бетимни олардан сакълайджагъым, ве олар ютуладжакълар. Башларына пек чокъ беля ве къаза тюшер, ве о куню олар: «Керчектен де, бу белялар башымызгъа тюшкенлернинъ себеби – арамызда Алла олмагъаныдыр!» – дерлер.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ