Муса халкъкъа: – Мысырдан, къуллукъ топрагъындан чыкъкъан бу кунни акъылынъызда тутунъыз. РАББИ сизни андан Озь къудретинен чыкъарды. Бу куню минген хамырдан пишкен питени ашаманъыз.
Муса келип, халкъкъа РАББИнинъ эписи сёзлерини ве эмирлерини айтып берди. Бутюн халкъ да бир сеснен: – РАББИнинъ сёзюни тутып, бутюн айткъанларыны япармыз, – деди.
Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Мен оларнынъ Сабысы олсам да, олар о васиетни боздылар, – дей РАББИ.
Деделеринъизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан куню Мен бутюнлей якъыладжакъ къурбанлар ве башкъа къурбанлар акъкъында оларгъа ич бир шей айтмадым, ич бир шейни буюрмадым.
Мына РАББИ Мусагъа буюргъан васиетнинъ сёзлери. Муса оны Исраиль огъулларына Моав топрагъында бермек керек эди. Бу васиет, Хорев еринде берген васиеттен башкъа эди.
Бизим Алламыз – РАББИдир. О бизлерни ве деделеримизни Мысыр топрагъындан, къуллукъ эвинден алып чыкъты, козьлеримизнинъ огюнде буюк аляметлерни косьтерди, биз кеткен бутюн ёл бою ве биз кечкен халкълардан бизни къорчалады.