42 РАББИ бойле дей: – Бу халкъкъа буюк яманлыкъ алып кетирдим, Мен энди оларгъа айткъан эйиликни де япаджагъым.
Кечмиште олардан козь алмай эдим, оларны топракътан къувалай ве ёкъ эте эдим, ерге ура, йыкъа ве хараплай эдим. Ойле де олардан козь алмайып, оларны къавийлештиреджегим ве абаданлаштыраджагъым, – дей РАББИ.
Ойле куньлер келеджек ки, Мен Исраиль ве Ехуда халкъларына сёз берген яхшылыкъны беджереджегим, – дей РАББИ.
Ер юзюндеки бутюн халкъларнынъ огюнде бу шеэр Манъа къуванчлы нам, макътав ве урьмет кетиреджек. Ерусалим халкъына эткен яхшылыгъым акъкъында эшиткенде, бу халкълар шашып къаладжакълар, бу халкъкъа багъышлагъан тынчлыкъ-аманлыкъ акъкъында билип, титрейджеклер.
Яманлыкъ да, яхшылыкъ да Юдже Алланынъ эмиринден олгъанда,
Кок ве ер из къалдырмайып кечерлер, лякин Меним сёзлерим кечмез.