Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 31:32 - Мукъаддес Китап

32 Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Мен оларнынъ Сабысы олсам да, олар о васиетни боздылар, – дей РАББИ.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 31:32
43 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Сандыкънынъ ичинде эки дане таш левадан гъайры бир шей ёкъ эди. Исраиль огъуллары Мысыр топрагъындан чыкъкъан сонъ, РАББИ оларгъа Хорев дагъында васиет бергенинен, Муса оларны анда къойгъан эди.


Душманларынъ къычыргъаныны унутма! Санъа къаршы чыкъкъанларнынъ шаматасы токътамайып юкселе де!


Эгер сиз Меним айткъанларымны динълесенъиз ве васиетимни кутьсенъиз, эписи халкълардан Меним къысметим олурсынъыз. Бутюн ер – Менимкидир.


Мен оларгъа васиет эткен ёлдан не къадар тез урулдылар! Озьлерине алтын иритип, бузавны ясадылар, онъа табынып, къурбан чалдылар ве: «Исраиллилер, мына бизни Мысыр топрагъындан чыкъаргъан алламыз!» – дедилер.


– Севгилисине таянып, чёльден ким чыкъаята? – Алма тюбюнде сени уяттым: ананъ сени анда тапты, аначыгъынъ сени анда догъды.


Ер юзюнде яшагъан адамлар оны арамлады, Къанунны таптадылар, низамнамени денъиштирдилер, эбедий Васиетни боздылар.


Мен – РАББИ, сенинъ Алланъ, сени сагъ къолунъдан тутам, санъа: – Къоркъма! Мен санъа ярдым этеджегим, – дейим.


Сени Яраткъан – акъайынъдыр. Онынъ Ады – Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Азизи – Къуртарыджынъ! Онъа «Бутюн Ер Юзюнинъ Алласы» дейлер!


Оларгъа бойле айт: РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: «Бу васиетнинъ сёзлерини динълемеген адам лянетлидир!


Деделеринъизни Мысыр топрагъындан, демир ириткен собадан чыкъаргъанда, оларгъа буны айтып, васиетимни бердим: “Сесимни динъленъиз ве Мен буюргъан эр шейни беджеринъиз. Сиз Меним халкъым олурсынъыз, ве Мен сизинъ Алланъыз олурым.


– Бар, Ерусалим халкъына беян эт: РАББИ бойле айта: – Акъылымда тутам ки, яшлыгъынъда Манъа ишанчлы эдинъ, Мени, келин киби, севдинъ, Меним артымдан сахрагъа, сачылмагъан топракъкъа кеттинъ.


Оларгъа: «Олар Алласынынъ, РАББИнинъ васиетини къалдырдылар, башкъа аллаларгъа ибадет эттилер, оларгъа хызмет эттилер», – деп джевап береджеклер.


– Арткъа къайтынъыз, эй, ёлдан урулгъан балалар! – дей РАББИ. – Мен сизинъ эфендинъиз олдым. Шеэрлеринъизден бирер адам, къабилелеринъизден экишер адам алып, Сионгъа кетиреджегим,


– О заман, – дей РАББИ, – Мен бутюн Исраиль къабилелерининъ Алласы оладжагъым, ве олар Меним халкъым оладжакълар.


– РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: Мен баба-деделеринъизни Мысыр топрагъындан, къуллукъ эвинден чыкъаргъанымда, оларгъа васиет берип:


«Эгер еудий къардашынъыз озюни сизге сатса, алты йыл сизге чалышсын, единджи йылнынъ сонъунда исе оны азатлыкъкъа йиберинъиз». Амма баба-деделеринъиз Мени динълемедилер, Манъа къулакъ асмадылар.


Мен янынъдан кечеяткъанда, сени корьдим. Севги чагъынъ кельген эди. Урбамнынъ этегини устюнъден кердим, ве чыплакъ беденинъни къапаттым. Санъа ант эттим ве санъа васиет бердим. – Бу – РАББИ-ТААЛЯнынъ сёзлери. – Бойлеликнен, сен Менимки олдынъ.


– Мен сизлерни чобан таягъынынъ тюбюнден кечиреджегим, васиетнинъ багълавларынен сизни багълайджагъым.


Буюгининъ ады Охола, кучюгининъ ады Охолива эди. Олар Менимки эдилер ве огъулларнен къызларны догъа эдилер. Адлары Охола – бу Самарие шеэри, Охолива исе – Ерусалимдир.


Танъ агъаргъанда, Исраильнинъ падишасы мытлакъа гъайып оладжакъ. Исраиль яш бала олгъанда, Мен оны пек севдим. Мен огълумны Мысырдан чагъырдым.


Исраиль-ананъызгъа къаршы суд ишини башланъыз. О, энди Меним апайым дегиль, Мен де онынъ акъайы дегилим. О, не юзюни, не кокюслерини ороспулыкъ хызметине бермесин.


РАББИ манъа бойле деди: – Бар да, кене апайынъа озь севгинъни косьтер. О башкъасынен ороспуланса да, оны, РАББИ исраиллилерни севгени дайын, сев. Олар башкъа аллаларгъа ибадет этелер, оларнынъ юзюм пителерини севелер, Алла исе оларны севе. Сен де озь апайынъны бойле сев.


низамнамелеримден вазгечсенъиз, эгер сиз къарарларымдан юзь чевирсенъиз ве Меним эписи эмирлеримни беджермесенъиз, Меним васиетимни бозсанъыз,


Иса, сокъурнынъ къолундан тутып, койнинъ ичинден алып чыкъты. Козьлерини тюкюриклеп, къолларыны онынъ башына къойды да: – Бир шейлер коресинъми? – деп сорады.


Келинни аладжакъ адам – киевдир. Лякин киевнинъ янында тургъан ве оны динълеген досту киевнинъ сесини эшитип пек къувана. Мен де бойле бутюнлей къуванам.


Бинъбашы йигитнинъ къолундан тутып, оны бир четке чекти де: – Манъа не айтаджакъ эдинъ? – деп сорады.


Мен сизлер акъкъынъызда Алла киби къасевет этем, чюнки мен сизлерни Месихке, бир акъайгъа киби, нишанладым ве сизни Онъа темиз къыз оларакъ бермеге истейим.


Баба огълуны къолда ташыгъаны киби, Алланъыз олгъан РАББИ сизни бу сахрада бутюн ёл бою, бу ергедже кельмезден эвель, ташый эди, ве сиз шуны корьдинъиз», – дедим.


Мына РАББИ Мусагъа буюргъан васиетнинъ сёзлери. Муса оны Исраиль огъулларына Моав топрагъында бермек керек эди. Бу васиет, Хорев еринде берген васиеттен башкъа эди.


Бу Къанун Китабында язылгъан васиетнинъ къаргъышларына коре оны ёкъ этмек ичюн, РАББИ оны Исраиль къабилелерининъ эписинден айыраджакъ.


Сонъ эписи миллетлер бойле деп сорарлар: «Бу топракъкъа РАББИ не ичюн бойле япкъандыр? Онынъ буюк чыкъкъан афакъаны не ичюндир?»


Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.


Мен баба-деделерине ант эткеним киби, оларны сютнен бал акъкъан топракъкъа кирсетеджегим. Олар тойып ашагъан сонъ, семиз оладжакълар, башкъа аллаларгъа айланып, оларгъа хызмет этеджеклер. Олар Мени терк этеджеклер ве васиетимни бозаджакълар.


– РАББИ-Таалямыз Хорев еринде бизлерге васиет берди.


РАББИ бу васиетни деделеримизге дегиль, бизлерге, бугунь сагъ олгъанларгъа берди.


О, эски васиетке ошамайджакъ. Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Лякин олар васиетиме садыкъ къалмадылар, ве Мен олардан юзь чевирдим, – дей Рабби.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ