3 РАББИ манъа узакътан корюнди ве деди: – Сени эбедий севгинен севдим, онынъ ичюн санъа мерамет эйлейим.
Сенден разы олгъан, сени Исраиль тахтына отурткъан Алланъ олгъан РАББИге чокътан-чокъ шукюрлер олсун! Исраильге олгъан эбедий севгиси ичюн РАББИ сени укюмдарлыкъ этмек ве акъкъикъатны къорчаламакъ ичюн падиша этти!
Оларнынъ пытакъларында къушлар юва ясай, лейлекнинъ ювасы – чам тереклеринде.
Къолларымны къабаатсыз тутарым, Сенинъ къурбан еринъе чыкъарым, я РАББИ.
Эй, Ерусалимнинъ къызлары! Теним къара, лякин мен гузелим. Кедар огъулларынынъ чадырлары киби къарам, Сулейманнынъ перделери киби гузелим!
Сен козюмде дегерли ве пек сайгъылысынъ, Мен сени севем. Сенинъ ичюн башкъа адамларны, джанынъ ичюн халкъларны береджегим.
РАББИ Исраильни исе къуртараджакъ, Исраиль эбедиен къуртулгъан оладжакъ. Сизлер эбедиен не масхара оладжакъсынъыз, не де утанаджакъсынъыз.
Сион исе: «РАББИ мени ташлап кетти, Раббим мени унутты», – дей эди.
Танъ агъаргъанда, Исраильнинъ падишасы мытлакъа гъайып оладжакъ. Исраиль яш бала олгъанда, Мен оны пек севдим. Мен огълумны Мысырдан чагъырдым.
Мен оларны инсан мераметинен, севги багъларынен Озюме чектим. Бойнундан боюндырыкъны ала, эгилип, агъызларына аш къоя эдим.
– Мен сизни севем, – дей РАББИ. – Сиз исе: «Бизни насыл севесинъ?» – деп сорарсынъыз. Исав Якъупнынъ агъасы дегиль эдими? – дей РАББИ. – Мен Якъупны севдим.
Алла эвельден къарар чыкъарып бельгилеген адамларны чагъырды, чагъыргъанларны акълады, акълагъанларгъа шурет берди.
Язылгъаны киби: «Мен Якъупны севдим, Исавны исе кореджек козюм олмады».
Лякин РАББИ баба-деделеринъе ашыкъ олгъан, сизни севген ве эписи халкълардан сизни, оларнынъ эвлятларыны сайлап алгъан эди. Бугунь де ойледир.
Ешуруннынъ Алласына ошагъан ёкъ! О, коклер устюнден санъа ярдымгъа Озь Шуретинде булутлар устюнде келе.
О, халкъыны керчектен севе. Эписи азизлер Сенинъ къолунъда, олар аякъларынъда топлашалар, айткъанларынъа къулакъ асалар.
О баба-деделеринъизни севе эди. Шунынъ ичюн оларнынъ эвлятларыны сайлады ве сизлерни Озюнинъ буюк къудретинен Мысырдан алып чыкъты.
Алла бизлерни къуртарды ве азиз даветнен чагъырды. Буны биз ишлеримизнен къазанмадыкъ. Аксине, Алла буны Озь истегинен, къадимий вакъытлардан эвель Иса Месихте бизге берильген Озь эйилигинен япты.
Алла истеп, акъикъат Сёзю ярдымынен бизге яшайыш берди, биз Онынъ яраткъанлары арасында биринджи ерни аладжагъымызны истеди.
Аллагъа, Раббимиз Иса Месихнинъ Бабасына, шукюрлер олсун! Иса Месихни олюлерден тирильтип, О, буюк мераметине коре, бизге янъы омюрни берди, тири умютни,
Биз севемиз, чюнки эвельден О, бизни севди.