27 – Бакъ, ойле куньлер келеята ки, – дей РАББИ, – Исраильни ве Ехуданы адамларгъа ве айванларгъа толдураджагъым.
Андан кене шукюрлер ве шенъ адамларнынъ сеси котериледжек! Мен оларны чокълаштырырым, олар азлашмайджакъ, оларны шуретлерим, олар ашаланмайджакъ!
Мен сизлерде чокъ адамны, бутюн Исраиль халкъыны ерлештиреджегим. Шеэрлерде янъыдан адамлар ерлешеджек, йыкътырылгъан ерлер гъайрыдан тикленеджек.
Адамларнынъ ве айванларнынъ сайысыны чокълаштыраджагъым, олар берекетли оладжакъ, сайысы артаджакъ. Эвельде олгъаны киби, топрагъынъыз адам толу оладжакъ. Сизге эвелькисинден даа да чокъ яхшылыкъ япаджагъым. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирсинъиз.
Бакъынъыз, Мен сизлерге бетимни чевиреджегим, ве адамлар сизни сачаджакъ ве ишлейджеклер.
Мен бу мемлекетте Исраильни, урлукъ киби, Озюме сачаджагъым, мерамет этильмегенлерге мерамет этеджегим, халкъым олмагъанларгъа: «Сиз – Меним халкъымсыз», – дейджегим. Олар исе Манъа: «Сен – бизим Алламызсынъ», – дейджеклер.
Оларны халкълар арасында ерлештиреджегим, узакъ мемлекетлерде олар Мени хатырлайджакъ. Олар анда балаларынен берабер яшайджакъ, лякин арткъа къайтаджакъ.
Алланъ олгъан РАББИ эр бир туткъан ишинъде бол-берекет береджек, эвлятларынъны, туварларынънынъ несилини ве топрагъынънынъ махсулларыны берекетли этеджек. РАББИ деделеринъ акъкъында къувангъан киби, кене къуванчнен санъа яхшылыкъ япаджакъ.