Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 31:18 - Мукъаддес Китап

18 Эфраимнинъ фигъан къопаргъаныны эшитем: «Сен мени джезаладынъ, инат бузав дайын, мен джезаландым. Къайтар мени, ве мен къайтарым, Сен – РАББИ, меним Алламсынъ.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 31:18
54 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Алла акъыл огреткен адам не бахтлыдыр, шунынъ ичюн Къудретли Алланынъ тербиесини ред этме.


Козьлеримни ачып ташла, ве мен Къанунынънынъ аджайип шейлерини корерим.


О, айтты – айткъаны олды; О, буюрды – эмири беджерильди.


Чалгъы ачынъыз, даре урунъыз, татлы сесли сантыр ве арфаны чалынъыз!


«Онынъ елькесиндеки юкни енгиллештирдим, къоллары сепетлерден къуртулды.


Къулунънынъ джаныны къувандыр, чюнки Санъа, я Рабби, джаным ынтыла.


Аткъа – къамчы, эшекке – юген, акъылсызнынъ сыртына да – сопа.


Сыкъ опькени эшитип, юрегини инатландыргъан адам апансыздан эляк олур, – арткъа ёлу олмаз.


Огълум, РАББИнинъ огютини ред этме ве опькесинден нефретленме.


Эй, РАББИни эп танымагъанлар! Сизлерни даа къайсы еринъизге урмакъ керек? Башларынъыз бутюн яра! Юреклеринъиз – хаста!


Огъулларынъ такъаттан кесильди, къапкъангъа тюшкен антилопа киби, эр сокъакъ башында яталар. РАББИнинъ ачувыны бутюнлей корьдилер, Алланынъ джезасыны алдылар.


Оны эзиетледи, къыйнадылар, О исе агъзыны ачмады. Оны къой киби соймагъа айдап кетирдилер, къозу юнь къыркъкъан адамнынъ алдында индемейип тургъан киби, О да агъзыны ачмады.


Бизим Бабамыз – тек Сенсинъ. Ибраим бизни танымаса да, Исраиль бизни къабул этмесе де, Сен, я РАББИ – бизим Бабамызсынъ, эвель-эзельден Адынъ – бизни сатын алгъан Къуртарыджымыздыр.


Амма халкъ оны Ургъангъа ялвармады, Ордулар РАББИсини къыдырмады.


Шифа бер манъа, РАББИ, о заман яхшы олурым! Къуртар мени, ве мен къуртулырым! Мен Сеннен макътанам!


– Балаларынъызны бошуна джезаладым, олар тербиелеримни огренмедилер. Йыртыджы арслан киби, къылычларынъызнен пейгъамберлеринъизни ольдюрдинъиз.


Утанч ичинде ятамыз, масхаралыгъымыз бизни къаплай; биз ве деделеримиз яшлыгъымыздан бу куньге къадар РАББИнинъ, Алламызнынъ огюнде гуна япа эдик, РАББИнинъ, Алламызнынъ сесине къулакъ асмай эдик.


Ойле кунь келеджек ки, Эфраим дагъындаки къаравуллар: «Турунъыз, Сионгъа котерилейик, РАББИге, бизим Алламызгъа кетейик!»


Агълай-агълай келеджеклер, мерамет этип, оларны алып кетиреджегим, сув бою дос-догъру ёлдан алып келеджегим, сюрюнмезлер. Мен – Исраильнинъ бабасыдырым, Эфраим – биринджи догъгъан баламдыр.


Я РАББИ, козьлеринъ акъикъатны корьмейджекми? Сен оларны урдынъ – олар такъаттан кесильмеди; къырып ташладынъ – джезаны къабул этмеге истемейлер, таштан къатты олдылар, тёвбе этмеге истемедилер.


Я РАББИ, бизни бутюнлей терк эткен олсанъ да, бизге къарардан зияде ачувлангъан олсанъ да, эвель куньлеримизни къайтар, бизни Озюнъе чевир, ве биз къайтармыз.


Анда сиз эписи япкъанларынъызны, озюнъизни арамлагъан ишлеринъизни акъылынъызгъа кетиреджексинъиз, озьлеринъизден ве эписи яман ишлеринъизден игренеджексинъиз.


Муса Къанун Китабында язылгъаны киби, бу беля башымызгъа тюшти, лякин бизлер Санъа, РАББИ-Таалямызгъа, ялвармадыкъ, къабаатларымыздан къайтмадыкъ ве Сенинъ акъикъатынъа къулакъ асмадыкъ.


Эфраим – яхшы огренген юваш тана эди, арман ишини чокъ бегенди. Амма Мен семиз бойнуна боюндырыкъ такъаджагъым, Эфраимни екеджегим. Ехуда ер сюреджек, Якъуп топракъны тырнайджакъ.


Исраиль инат тана киби олды. РАББИ оларны, къозуны киби, ачыкъ отлакъта бакъармы, аджеба?


Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.


Алла оларнынъ ишлерини, яман ёлларындан чевирильгенлерини корип, оларгъа эвельден айткъан фелякетни ёллайджагъына языкъсынды ве беляны ёлламады.


О, сёз динълемей, тенбие алмай, РАББИсине ишанмай, Алласына якъынлашмай.


РАББИден къоркъкъанлар исе бири-биринен лаф эте, РАББИ эшите ве динълей эди. Ондан къоркъкъанлар ве Онынъ Адына сайгъы косьтергенлер акъкъында хатыра китабы РАББИнинъ огюнде язылды.


О, бабаларнынъ юреклерини балаларына, балаларынынъ юреклерини бабаларына чевиреджек. Ёкъса Мен келип, топракъны къаргъайджагъым ве ёкъ этеджегим.


Гъарпкъа тараф озь байрагъы тюбюнде Эфраим ордусы озь болюклеринен ерлешсин. Аммихуднынъ огълу Элишама эфраимлилернинъ башлыгъы олсун.


Ильяснынъ руху ве къудретине толып, Раббиден эвель кетеджек, бабаларнынъ юреклерини балаларына бакътырып, бойсунмагъанларны инсафлы ёлгъа къайтараджакъ, Раббиге яхшы азырландырылгъан халкъны теслим этеджек.


Бундан сонъ о, бабасына къайта. О даа узакъта келеяткъанда, бабасы огълуны коре ве аджый. О, чапып барып, огълунынъ бойнундан къучакълап опе.


Алла, Озюнинъ къулуны тирильтип, эр биринъизни яман ишлеринъизден къайтарып, бойле яхшылыкъ япсын деп, Оны башта сизлерге ёллады.


Алла Озю сизлерде арекет эте ве Озь эйи ирадеси ичюн сизлерде истекни де, арекетни де ярата.


Амма Алла сизлерге огъулларына киби айткъан огютини унуткъансыз: – Огълум, Раббининъ тербиесине урьметсиз бакъма, О, сени огреткенде, рухтан тюшме.


Мен кимни севсем, оны сёгем ве джезалайым. Шунынъ ичюн гъайретли ол ве тёвбе эт.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ