20 Огъуллары эвельки киби оладжакъ, джемиети кене Меним огюмде тураджакъ, оларны чекиштиргенлернинъ эписини джезалайджагъым.
Онынъ акъикъаты оларнынъ эвлятларына, Онынъ васиетини туткъанларгъа ве къаиделерини беджермеге ичюн унутмагъанларгъа даркъала.
Сени чекиштиргенлерге озь этлерини ашатаджагъым, тазе шараптан киби, озь къанларындан сархош оладжакълар. О заман эр бир джан биледжек ки, Мен – РАББИ, сенинъ Къуртарыджынъ, сени сатын алгъан Батыр, Якъупнынъ Алласыдырым.
РАББИ-Таалянъ, Озь халкъыны къорчалагъан Алланъ бойле дей: – Бакъ! Къолунъдан сархошлаткъан къадени, гъазабым къайнагъан савутны алдым. Бир даа ондан ичмейджексинъ.
Сенинъ догърулыгъынъ къавий оладжакъ, зорбалыкъ сенден узакълашаджакъ, ич бир шейден къоркъмайджакъсынъ, дешет де санъа якъынлашмайджакъ.
Исраиль – РАББИнинъ азизлиги, биринджи берекети эдинъ! Онъа зарар кетирген эр кес къабаатлы сайылды, башына беля кельди, – дей РАББИ.
Амма сени ашагъан эр кес озьлери аш оладжакъ; бутюн душманларынъ эсирликке кетеджек; сени талагъанлар озьлери таланаджакълар; сени чайпагъан эр кес озьлери чайпаланаджакъ!
Оларгъа бир ёл ве бир юрек береджегим; олар омюрбилля Менден къоркъаджакълар, ве бойле этип, озьлери ве эвлятлары яхшылыкъ кореджеклер.
Я РАББИ, бизни бутюнлей терк эткен олсанъ да, бизге къарардан зияде ачувлангъан олсанъ да, эвель куньлеримизни къайтар, бизни Озюнъе чевир, ве биз къайтармыз.
Ехуда халкъыны кучьлю этеджегим, Юсуф эвлятларыны къуртараджагъым ве сюргюнликтен къайтараджагъым, чюнки Мен оларны аджыдым. Санки оларны къалдырмагъаным киби оладжакълар. Мен – РАББИм, оларнынъ Алласы. Мен оларгъа джевап береджегим.
Мен оларгъа бельги береджегим ве оларны топлайджагъым, Мен оларны сатын аладжагъым. Эвель олгъаны киби, олар чокъ сайылы оладжакъ.
Яш огъланлар ве къызлар кене шеэрнинъ мейданларында ойнап къуванаджакъ.