Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 30:17 - Мукъаддес Китап

17 Мен санъа шифа берерим, яраларынъны яхшы этерим, – дей РАББИ. – Санъа «ред этильген, кимсе сорамагъан-арамагъан Сиондыр», – дей эдилер.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 30:17
36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

О, эм яралар, эм яраларны сарар. Урса биле, къоллары шифа берер.


Сарайынънынъ юкъары одаларыны кок къуббеси устюнде къургъансынъ, булутларны Озюнъе араба этип, ельнинъ къанатлары устюнде кезесинъ.


Душманым: «Оны енъдим», – демесин, аякъларым тайгъанда, мени къувгъанлар севинмесин.


Меним тенимде гонъюль такъаттан кесильди, ичимдеки юрегим къатып къалды.


РАББИнинъ дагъына ким чыкъаджакъ? Онынъ азиз еринде ким тураджакъ?


– Эгер сизлер РАББИ-Таалянъызнынъ айткъанларыны эшитсенъиз ве Онынъ козю алдында истегенини этсенъиз, эгер эмирлерине къулакъ ассанъыз ве эписи низамнамелерини кутьсенъиз, о заман Мен мысырлыларгъа ёллагъан хасталыкълардан бирини сизге ёлламам. Мен – РАББИм, сенинъ Тедавийлейиджинъим, – деди РАББИ.


Миллетлерге хабер этип, байракъ котереджек, сюргюн этильген исраиллилерни топлайджакъ, ер юзюнинъ дёрт тарафында дагъылгъан ехудалыларны джыяджакъ.


Ай, кунеш киби, ярыкъ береджек, кунеш исе еди къат кучьлю, еди куннинъ ярыгъы киби, нур сачаджакъ. О куню РАББИ халкъынынъ яраларыны сараджакъ, агъыр яраланувларыны тедавийлейджек.


Анда отургъанларнынъ ич бириси: «Мен хастам», – демейджек; анда яшагъан халкънынъ гуналары багъышланаджакъ.


Къувулгъан ве пешман олгъан апайны киби, айдалгъан яшлыкъ апайыны киби, РАББИ сени арткъа чагъыра:


Сюргюн этильген исраиллилерни топлагъан РАББИ-ТААЛЯ бойле дей: – Энди топлангъанлардан гъайры, башкъаларны да топлайджагъым.


Арекетлерини корьдим, амма оларны яхшы этеджегим, ёл косьтереджегим, онынъ ве агълагъанларынынъ юреклерини аладжагъым,


ве олар Мени макътайджакълар. Узакътаки ве якъындакилерге тынчлыкъ-аманлыкъ олсун! – дей РАББИ. – Мен оларны яхшы этеджегим!


О заман ярыгъынъыз танъ киби агъараджакъ, тезден яхшы оладжакъсынъыз, догърулыгъынъыз огюнъизден кетеджек, РАББИнинъ Шурети сизни озгъараджакъ.


Сени къувдылар, корьмеге истемедилер, сенден четлендилер, энди исе сеннен гъурурланаджакълар, несильден несильге къуванаджакълар.


Чадырым бошады, эписи йиплери къопты; балаларым менден айырылып, кетти; чадырымны къураджакъ, перделеримни асаджакъ кимсе къалмады.


Шифа бер манъа, РАББИ, о заман яхшы олурым! Къуртар мени, ве мен къуртулырым! Мен Сеннен макътанам!


– Арткъа къайтынъыз, ёлдан урулгъан балалар, инатлыгъынъызны тедавийлерим. – Иште, биз Санъа келемиз. Сен – РАББИ, бизим Алламызсынъ.


Сенинъ ишинъ акъкъынъда ич кимсе къасеветленмез, яранъны яхшы этмез, сенинъ ичюн шифа ёкъ.


– Бу халкънынъ: «РАББИ сайлагъан эки къабиле ред этильмедими?» – деп сорагъанларыны эшитмейсинъми? Бунынъ ичюн халкъыма нефретнен бакъалар, оны халкъ биле саймайлар.


Лякин Мен бу шеэрге илядж ве шифа береджегим, оны яхшы этеджегим, оларгъа аманлыкъ ве акъикъат байлыгъыны ачаджагъым.


Гилад еринде мельэм ёкъмы, анда эким ёкъмы? Не ичюн халкъымнынъ ярасы яхшы олмады?


Ерусалим къызы акъкъында ёлдан кечкен эр кес эль чырпып, устьлеринден кулип, сызгъыраджакъ, баш саллайджакъ ве: «Энъ дюльбер айтылгъан, бутюн ернинъ къуванчы сайылгъан шеэр бумы?» – деп сорайджакълар.


– Гъайып олгъанны къыдырып тападжагъым, адашкъанны арткъа къайтараджагъым, яралынынъ ярасыны багълайджагъым, хастаны тедавийлейджегим, амма семиз къавгъаджы союны ёкъ этеджегим. Оларны адалетли бакъаджагъым.


О заман сен билирсинъ ки, Мен, РАББИ, сенинъ Исраиль дагъларыны насыл мыскъыллагъанынъны, сенинъ: «Олар бакъымсыз олды, бизге ашамагъа берильдилер!» – айткъанынъны эшиттим.


Олар чешит тюрлю халкъларгъа кельгенде, Меним мукъаддес Адымны арам эттилер; адамлар оларнынъ акъкъында: «Бу – РАББИнинъ халкъымы?! Онынъ топрагъындан къувулгъанлар я!» – айттылар.


Мен Озюм Эфраимни юрмеге огреттим, оны къолларымда алып юрдим. Амма Мен оларгъа шифа бергенимден оларнынъ хаберлери олмады.


Беля вакътында олар Менден ярдым сорайджакъ ве: «Айдынъыз, РАББИмизге къайтайыкъ! О, хасталыкъ берди – О да тедавийлер, О, урды – О да яраларымызны сарар, – дейджек.


Амма Адыма сайгъы косьтергенлер ичюн, догърулыкъ кунеши догъаджакъ ве нурларынен шифа кетиреджек. Ве сиз чыкъып, бакъылгъан бузавлар киби, сычрайджакъсынъыз.


О, гуналарымызны Озь беденине юклеп, оларны терекке котерди. Шунынъ ичюн биз гуналардан айырылдыкъ ве инсафлыкънен яшамагъа башладыкъ. Сизни Онынъ яралары тедавийледилер.


ве шеэрнинъ баш сокъагъындан акъаята эди. Озеннинъ о тарафында да, бу тарафында да бир яшайыш тереги бар эди. Эр айда, йылда он эки кере бу терек мейва бере, терекнинъ япракълары халкъларгъа шифа бермек ичюн эди.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ