13 – Бар да, Хананьягъа айт: «РАББИ бойле дей: Сен агъач боюндырыкъны йыкътынъ да, онынъ ерине демирден боюндырыкъ япаджакъсынъ.
Меним бабам сизге буюк агъырлыкъ юклеген, мен исе бу агъырлыкъны даа да зияделештиреджегим. Меним бабам сизни къамчыларнен джезалагъан, мен исе сизни чаянларнен джезалайджагъым».
падишаларны зынджырларнен, асылзаделерни демир бугъавларнен багълар,
– Огюнъден кетип, дагъларны тегизлейджегим, бакъыр къапуларны къыраджагъым, демир мандалларны сындыраджагъым,
РАББИ: «Мен оларны ёлламадым, – дей. – Олар Меним Адымдан ялан пейгъамберлик этелер. Оларны эшитсенъиз, Мен сизни ве сизге пейгъамберлик эткен пейгъамберлеринъизни къуваларым, ве сизлер гъайып олурсынъыз».
– РАББИ манъа бойле деди: Озюнъе тыршав ве боюндырыкъ яп ве бойнунъа кечир.
Рабби Озь къолунен яманлыкъларымны боюндырыкъ киби, бойнума багълады; бири-бирине багъланып, бойнума асалар; Рабби такъатымны алды, ойле адамларнынъ къолуна берди ки, оларны енъип оламайым!
Пейгъамберлеринъ санъа ялан ве бош хабер эттилер; къабаатларынъны косьтермедилер, сюргюнликтен къорчаламадылар; санъа бош яланлар айтып, сени ёлдан урдылар.
Мен о ерде Мысырнынъ кучюни бозгъанда, Техафнехесте кунь ярыгъы сёнеджек, о макътангъан къудрети кесиледжек. Шеэрни булут къаплайджакъ, ве къызлары сюргюн этиледжектир.
ач, сувсуз, чыр-чыплакъ ве эр шейге мухтадж олып, РАББИ санъа ёллайджакъ душманларынъа хызмет этеджексинъ. О, сени ёкъ этмегендже, бойнунъа демир боюндырыкъ такъаджакъ.