12 Етмиш йыл кечкен сонъ, – дей РАББИ, – къабаатлары ичюн Вавилон падишасыны ве халкъыны, эм де къасдийлилернинъ топрагъыны джезалайджагъым, эбедий бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим.
Ехоякимнинъ куньлеринде Вавилон падишасы Невукъаднеццар онъа къаршы чыкъты, ве Ехояким онъа бойсунды. Учь йыл девамында онъа бойсунды, сонъ онъа къаршы котерильди.
Фарс падишасы Корешнинъ падишалыгъынынъ биринджи йылында, Йирмеянен айтылгъан РАББИнинъ сёзлери беджерильсинлер деп, РАББИ Фарс падишасы Корешнинъ рухуна токъунды, ве о, бутюн падишалыгъына шойле хабер агъыздан бильдирмеге ве язып бермеге адамларны ёллады:
РАББИ мен ичюн очь алыр. Сенинъ буюк севгинъ эбедийдир, я РАББИ! Озь яраткъанларынъны къалдырма!
Бойле этип, падишалыкъларнынъ гузеллиги Вавилон, къасдийлилер гъурурлангъан дюльберлиги, гъайып оладжакъ, Алла ёкъ эткен Содом ве Гоморагъа ошайджакъ.
– Онынъ топрагъыны кирпилерге береджегим, батакълыкъкъа чевиреджегим, орталыкъны йыкъаджагъым, сипиркинен киби сипиреджегим, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
Нимрим озенининъ сувлары чекильди, чайырлар къуруды, отлар сарарып солды, ешиллик битти.
Ашшурнынъ падишасы Саргон башкоманданны Ашдод шеэрине къаршы дженк этмеге ёллады. Башкомандан Ашдодгъа келип, шеэрни запт этти.
Вай-вай-вай! Сен башкъаларны йыкъып ёкъ эте эдинъ, сени исе бир кимсе йыкъмады. Башкъаларны алдата эдинъ, сени исе бир кимсе алдатмады. Йыкъып битиргенинъден сонъ, сени де йыкъаджакълар, алдатып битиргенинъден сонъ, сени де алдатаджакълар.
Бел бель букти, Нево баш эгди, оларнынъ путлары айванларгъа, туваргъа юкленди. Эвельден сиз оларны ташый эдинъиз, энди олар болдургъан айванларынъызгъа агъырлыкъ эте.
Онынъ ичюн РАББИ, Исраильнинъ Алласы, халкъымны бакъкъан чобанларгъа бойле дей: – Сизлер къойларымны дагъыттынъыз, оларны къачырдынъыз, оларны бакъмадынъыз. Бакъынъыз! Яман ишлеринъиз ичюн сизни джезалайджагъым, – дей РАББИ.
Чокъ сайылы халкълар ве буюк падишалар оларны да къул этеджек. Япкъан ишлери ве къолларындан чыкъкъан эр шейлерине коре акъларыны береджегим.
«Оларны Вавилонгъа алып кетерлер, ве олар анда оладжакълар. Мен баргъанда исе, – дей РАББИ, – оларны андан аладжагъым ве бу ерге къайтараджагъым».
Онынъ ве мемлекетининъ йыкъыладжакъ вакъты-саати кельмегендже, бутюн халкълар онъа, огълуна ве торунына хызмет этеджеклер. Онъа чокъ халкълар ве буюк падишалар хызмет этеджеклер.
РАББИ бойле девам эте: – Сизлер Вавилонда етмиш йыл олгъанынъызда, Мен сизлерге келерим де, яхшы сёзюмни беджеририм ве сизни бу ерге къайтараджагъым.
Сени эбедий сахрагъа чевиреджегим, шеэрлеринъде бир кимсе яшамайджакъ. О заман Мен – РАББИ олгъанымны билирсинъиз.
мен, Даниял, китаплардан анъладым ки, Ерусалим 70 йыл бакъымсыз оладжакъ. Буны РАББИ Йирмея пейгъамберге хабер эткен эди.
Не вакъыткъадже олар агъларыны толдураджакъ ве бошатаджакълар, не вакъыткъадже токътамайып, халкъларны аджымайып ольдюреджеклер?