28 Тюш корьген пейгъамбер оны тюш киби анълатсын, амма Меним сёзюмни алгъан адам оны догъру бильдирсин. Богъдайнынъ янында саман недир? – дей РАББИ.
Микъая исе: – Тири РАББИнен ант этем! РАББИ манъа айткъаныны айтаджагъым, – деди.
Падиша кене онъа: – Даа къач кере мен сени, РАББИнинъ Ады ичюн, манъа тек догърусыны айтмагъа ант этмеге меджбур этеджегим? – деди.
Ишанчлы шаат ялан айтмаз, яланджы шаат исе дюнья яланы уйдурыр.
Эй, халкъым! Арман еринде урулып темизленген богъдай кибисинъ! Ордуларнынъ РАББИсинден, Исраильнинъ Алласындан не эшиткен олсам, сизге хабер эттим.
Меним Адымдан ялан пейгъамберлик эткен пейгъамберлерининъ айткъанларыны эшиттим. «Мен тюш корьдим! Тюш корьдим!» – дейлер.
Йирмея пейгъамбер исе: – Яхшы, – деди, – айткъанынъыз дайын, РАББИге, сизинъ Алланъызгъа, дува этерим. Сонъ РАББИ манъа не десе, бир сёз гизлемейип, сизлерге айтарым.
Буны анълайджакъ акъыллы адам бармы? РАББИнен лаф эткен адам не ерде? Мемлекет не себептен гъайып олгъаныны анълатсын, адамсыз чёль киби неден харап олгъаныны бильдирсин.
Эй, къадынлар, РАББИнинъ сёзюни динъленъиз, агъызындан чыкъкъан эр сёзге къулакъ асынъыз. Къызларынъызгъа агъламакъны огретинъиз, бири-биринъизге агълав тюркюлерини йырламакъны окъутынъыз.
– РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Ич бир шей корьмеген, амма озь рухларына инангъан акъылсыз пейгъамберлерге беля олсун!»
Ишанчлы ве акъыллы къул ким? Эфендиси оны эв къуллары устюнде башлыкъ этип, оларгъа керек вакътында ашларыны бермеге къойды.
Иса джевап берип: – Ишанчлы ве акъыллы эв идареджиси ким? Эфендиси оны эв къуллары устюнде башлыкъ этмеге ве керек вакътында оларнынъ аш пайларыны бермеге къойса
Эр бир бакъыджы ишанчлы олмакъ керек.
Чокъусы Алланынъ Сёзюни озь файдасы ичюн илян этселер де, биз исе Алланынъ тарафындан ёлланылып ве Месихнен олып, Алланынъ огюнде саф юрекнен лаф этемиз.
Манъа къувет берген Раббимиз Иса Месихке шукюр этем, чюнки О, мени ишанчлы адам деп сайып, манъа бу хызметни авале этти.