Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 23:17 - Мукъаддес Китап

17 Манъа хор бакъкъан адамларгъа даима: «РАББИ дей: Сизде аманлыкъ оладжакъ!» – айталар. Юреклерининъ инатлыгъына коре арекет эткенлерге: «Башынъызгъа беля тюшмейджек», – дейлер.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 23:17
34 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Энди омюрбилля эвинъде адамлар къылычтан ольдюриледжеклер, чюнки Мени динълемейип, хитли Уриянынъ апайыны озюнъе апай этип алдынъ.


Не оладжагъыны эвельден бильгенлерге: «Не оладжагъыны эвельден бильмеге вазгечинъиз», – дейлер, пейгъамберлерге: «Бизге догърусыны айтманъыз, юрегимизге хош кельген шейни айтынъыз!


– Яманлар тынчлыкъ-аманлыкъны корьмез! – дей Аллам.


Бу яман халкъ сёзлеримни динълемеге истемей, юрегининъ инатлыгъына коре яшай, ябанджы аллаларнынъ артындан юре, оларгъа хызмет ве ибадет эте. Олар бу къушакъ киби оладжакъ, ич бир шейге ярамайджакъ.


Амма олар: «Акъылгъа биле кетирме! Озь тюшюнджелеримизге коре яшайджакъмыз, яман юреклеримизнинъ инатлыгъына коре арекет этеджекмиз», – дейлер.


Олар исе: – Айдынъыз, Йирмеягъа къаршы келишейик, – дедилер. – Къанун руханийлернен къаладжакъ, насиат акъыллы адамлардан кетмейджек, пейгъамберлер хабер этип береджеклер. Келинъиз, оны лафнен урып йыкъайыкъ, айткъанларына къулакъ асмайыкъ.


О заман Ерусалимге «РАББИнинъ тахты» дейджеклер. Эписи халкълар РАББИнинъ Намы ичюн Ерусалимде топланаджакълар, яман юреклерининъ инатлыгъына коре бир даа арекет этмейджеклер.


О заман: – Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – дедим. – Аджеба, «Сизде тынчлыкъ-аманлыкъ оладжакъ», – дегенде, бу халкъны ве Ерусалимни алдаттынъмы? Олар къылычтан джан береджекми?


Олар РАББИ акъкъында ялан айттылар: «РАББИ ёкъ, башымызгъа беля тюшмез, не къылыч, не ачлыкъ корьмейджекмиз.


Халкъымнынъ джан яраларыны тек сёзде яхшы этелер; «Аманлыкъ! Аманлыкъ!» – дейлер, амма аманлыкъ ёкъ.


Амма олар не динъледи, не къулакъ астылар, лякин инат олып, юреклерининъ яман ниетлерине коре яшадылар, Манъа юзьлерини дегиль, аркъаларыны чевирдилер.


Халкъымнынъ джан яраларыны тек сёзде яхшы этелер; «Аманлыкъ! Аманлыкъ!» – дейлер, амма аманлыкъ ёкъ.


амма юреклерининъ инатлыгъына коре яшадылар, деделери огреткенлери киби, Баал путларынынъ артындан юрдилер.


Пейгъамберлеринъ санъа ялан ве бош хабер эттилер; къабаатларынъны косьтермедилер, сюргюнликтен къорчаламадылар; санъа бош яланлар айтып, сени ёлдан урдылар.


Олар меним халкъымны догъру ёлдан урдылар, аманлыкъ олмагъан вакътында олар: «Шимди аманлыкъ», – дедилер. Халкъым зайыф диварлар къура, олар исе диварны сылавнен сылайлар.


Бир къач авуч арпа, бир къач кесек отьмек ичюн сизлер Мени халкъым арасында ашалайсыз, яшамакъ керек олгъан адамгъа «сен оледжексинъ» дейсиз, ольмек керек олгъан адамгъа «сен яшайджакъсынъ» айтасыз. Ялан динълеген халкъымны сиз алдатасыз.


Сизлер яланынъызнен инсафлы адамларнынъ гонълюни къырдынъыз, Мен исе оларнынъ джанларыны агъыртмагъа истемедим. Ярамай адамларгъа исе къол туттынъыз ве оларны къавийлештирдинъиз, ве олар озь яман ёлундан чевирильмеди.


Халкъымнынъ гунакярлары эписи оледжек; «Беля бизге кельмез, башымызгъа тюшмез», – дегенлер къылычнен ольдюриледжек.


Яланджы яланлар уйдурып, бол шарап ве ички акъкъында пейгъамберлик япса, шу халкъ бойле адамны, пейгъамбер деп, саяр эди.


Шеэрнинъ башлыкълары къапар алып, суд этелер, руханийлери парагъа огретелер, пейгъамберлери акъчагъа фал бакъалар. Айны заманда олар РАББИге таяналар, «РАББИ бизим арамызда, башымызгъа бир беля тюшмейджек», – дейлер.


РАББИ яланджы пейгъамберлер акъкъында шойле дей: – Олар Меним халкъымны ёлдан уралар, оны тишлеринен тишлейлер. Ким оларны ашатса, онъа аманлыкъ ваде этелер, ким исе агъызларына бир шей къоймаса, онъа къаршы дженк башлайлар.


Шу вакъыт Мен лампатларнен бутюн Ерусалимни гъайретнен бакъып чыкъаджагъым ве шарапнынъ къою тортасына ошагъан къопай адамларны, «РАББИ не яхшылыкъ, не яманлыкъ япар», – юреклеринде айткъанларны джезалайджагъым.


Эв путчыкъларнынъ лафы бош, фалджылар яланларны коре ве ялан тюшлерни анълата. Олар бош лафнен теселли бере. Онынъ ичюн, къой-эчкилер киби, долашалар, чобаны ёкъ олгъаны ичюн, хорланалар.


– Огъул озь бабасына, къул озь эфендисине сайгъы косьтере. Мен – сизинъ Бабанъыз, лякин не ичюн сиз Манъа сайгъы косьтермейсинъиз? Мен – Раббим, лякин не ичюн сиз Менден къоркъмайсынъыз? – дей Ордуларнынъ РАББИси сизге, Онынъ Адына урьметсизлик косьтерген руханийлерге. – Сиз: «Адынъа насыл этип урьметсизлик косьтеремиз?» – деп сорайсынъыз.


бир ай боюнджа, о, бурнунъыздан чыкъып козюнъиз корип оламагъандже ашайджакъсынъыз. Чюнки аранъызда олгъан РАББИден вазгечтинъиз ве Онынъ огюнде: “Неге керек эди бизге Мысырдан чыкъып кетмеге?” – деп агъладынъыз».


Сизни динълеген адам Мени динълей. Сизни ред эткен адам исе Мени ред эте. Мени ред эткен исе Мени Ёллагъанны ред эте.


Сакъынынъыз, аранъызда ич бир акъай ве апай, сой ве къабиле бугунь Алламыз олгъан РАББИден айланып, шу миллетлернинъ пешинден кетип, оларнынъ аллаларына хызмет этмесин. Сакъынынъыз, аранъызда зеэрли ве аджджы махсулны осьтюрген тамыр олмасын.


Шу адам бу антнынъ сёзлерини эшитип, юрегинде озюне огъурлар тилеп: «Юрегимде инатлыкънен яшасам да, эписи бир манъа селяметлик олур», – айтса, шу шей къабаатлынен берабер къабаатсызны да ёкъ этер.


Шунынъ ичюн, буны къабул этмеген адам инсанны дегиль, сизге Мукъаддес Рухны берген Алланы ред эте.


РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: Мен о вакъыт дедим ки, сенинъ ве бабанънынъ эви эбедиен Меним руханийлерим оладжакълар. Лякин энди бойле олмайджакъ. Манъа урьмет эткен адамларгъа Мен де урьмет этеджегим, Мени бир шей ерине корьмегенлерни исе Мен де бир шей ерине корьмейджегим.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ