9 Оларгъа: «Олар Алласынынъ, РАББИнинъ васиетини къалдырдылар, башкъа аллаларгъа ибадет эттилер, оларгъа хызмет эттилер», – деп джевап береджеклер.
Шу улу Сарайнынъ янындан кечкен эр ким къоркъып сызгъыраджакъ ве: «РАББИ шу Сарайгъа ве шу топракъкъа не ичюн бойле япты?» – дейджек.
Чюнки олар Мени къалдырды, башкъа аллаларгъа къурбанлар чалып, озь ишлеринен Мени ачувландырды. Шу ерге Меним гъазабым зияде алевленди ве энди сёнмейджек».
чюнки олар Мени къалдырып, башкъа аллаларгъа къокъулы отлар якътылар ве озь къолларынен япкъан шейлернен Мени ачувландырдылар. Меним гъазабым шу ерге алевленир ве даа сёнмейджек”».
деделерининъ эвельки къабаатларына къошулдылар, Меним сёзлеримни динълемедилер, ябанджы аллаларнынъ артындан кеттилер, оларгъа хызмет эттилер. Исраиль ве Ехуда халкълары Мен деделерине берген васиетимни боздылар.
Оларгъа бойле айт: РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: «Бу васиетнинъ сёзлерини динълемеген адам лянетлидир!
айт оларгъа: «Деделеринъиз Мени ташладылар, – дей РАББИ, – башкъа аллаларнынъ артындан кеттилер, оларгъа хызмет этип, ибадет эттилер. Олар Мени ташладылар, Къанунымны беджермедилер.
Оларны тапкъан эр кес оларны ашай эди, оларны хорлагъанлар: «Бизлер къабаатлы дегильмиз! Олар озьлери РАББИнинъ огюнде гуна яптылар, адалет чокърагъы, баба-деделерининъ ишанчы огюнде, РАББИнинъ огюнде гуна ишледилер», – дей эдилер.
РАББИ деди ки: – Оларгъа берильген Къанунымдан вазгечтилер, сесимни динълемедилер, сёзюме коре арекет этмедилер,
Амма, олар озь пис адетлери акъкъында башкъа халкъларгъа айтып берсинлер деп, оларнынъ базыларыны къылычтан, ачлыкътан ве ольдюриджи хасталыкътан сакълайджагъым. О заман олар Мен – РАББИ олгъанымны анъларлар.
Сиз оларнынъ яшайышларыны ве ишлерини корьген сонъ, юрек тапарсынъыз ве анъларсынъыз ки, Мен Ерусалимде ич бир шейни себепсиз япмадым. РАББИ-ТААЛЯ бойле дей.
Халкълар да биледжек ки, Исраиль халкъы озь къабааты ичюн, Менден вазгечкенлери ичюн сюргюн этильди. Шунынъ ичюн Мен юзюмни олардан чевирдим, душманларынынъ къолларына оларны бердим, ве оларнынъ эписи къылычнен ольдюрильди.
Гъазапнен ве ачувнен Мен сени джезалагъанымда, сени мыскъыллайджакъ ве яманлайджакълар, чевренъдеки халкъларгъа сен дерс ве къоркъунчлы шей оладжакъсынъ. Мен, РАББИ, буны айттым.
Сонъ эписи миллетлер бойле деп сорарлар: «Бу топракъкъа РАББИ не ичюн бойле япкъандыр? Онынъ буюк чыкъкъан афакъаны не ичюндир?»