Бутюн бу сёзлерни халкъкъа айтып бергенинъде, олар санъа: «Бу буюк беляны РАББИ не себептен башымызгъа тюшюрди? РАББИнинъ, бизим Алламызнынъ огюнде япкъан акъсызлыгъымыз, ишлеген гунамыз недедир?» – дегенде,
Амма, олар озь пис адетлери акъкъында башкъа халкъларгъа айтып берсинлер деп, оларнынъ базыларыны къылычтан, ачлыкътан ве ольдюриджи хасталыкътан сакълайджагъым. О заман олар Мен – РАББИ олгъанымны анъларлар.
Сен догърусынъ, я Рабби! Биз исе буюк масхара олдыкъ. Ехуда мемлекетинде, Ерусалим шеэринде, бутюн Исраильде, узакъ ве якъын ерлерде, Сенден айырылгъанымыз ичюн Сен бизни сюргюн эткен эр бир мемлекетте яшагъан еудийлер масхара олды.