23 Сен Ливан дагъларында яшайсынъ, юванъны кедр тереклеринде къурасынъ! Догъгъан къадыннынъ дерди киби азап башынъа тюшкенинде, не де аджыныкълы алгъа къаладжакъсынъ!
Эй, вадийде яшагъан, тюзлюктеки къая! Мен санъа къаршым! – дей РАББИ. – «Бизге къаршы ким чыкъаджакъ, эвлеримизге ким киреджек?» – дейсинъиз.
РАББИ Ехуда падишасынынъ эвине бойле дей: Сен Манъа, Гилад дагълары киби, Ливан тёпелери киби, гузельсинъ, лякин Мен сени адамсыз шеэрлерге, бакъымсыз сахрагъа чевиреджегим.
Бош тёпеликлерден бир сес, Исраиль огъулларынынъ аджыныкълы агълавы эшитиле. Олар догъру ёлдан урулдылар, РАББИни, оларнынъ Алласыны унуттылар.
Эй, Моав адамлары! Шеэрлеринъизни ташлап кетинъиз, къаялар арасында сакъланынъыз! Гогерджинлер киби олып, тюпсюз чукъур устюнден юва япынъыз!
Сен къая чатлакъларында, байыр тёпелеринде яшадынъ, лякин шефкъатсызлыгъынъ ве юрек къопайлыгъынъ сени алдатты. Сен, къартал киби, юксек ерлерде юванъны яптынъ, амма сени андан да ашагъы тюшюририм, – дей РАББИ.
– Олар акъкъында хабер кельгенинен, рухтан тюштик. Догъургъан къадынны киби, бизни агъры ве дерт сарды.
Оларгъа айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Къанатлары буюк, тюклери узун, бол, чешит ренкли буюк бир къартал Ливангъа келе ве кедрнинъ тёпесини тутып,
Сонъра Мен кетип, ериме къайтаджагъым. Олар озь къабаатларыны танып, Мени къыдырмагъандже, Мен еримде къаладжагъым.
Олар тёшеклеринде агълагъанда, джан-юректен Менден ярдым сорамай. Отьмек ве шарап ичюн топланалар, Менден исе узакълашалар.
О бир дюньягъа къадар къазып етселер, къолумнен оларны андан чыкъараджагъым. Коклерге котерильселер, оларны андан тюшюреджегим.
– Лякин сен, къартал киби, юксек котерильсенъ де, юванъны йылдызлар арасында къурсанъ да, андан да сени ашагъы тюшюририм, – дей РАББИ.
Эвинъни арам алынгъан шейлернен толдурасынъ, белялардан къачмакъ ичюн юванъны юксеклерде къурасынъ. Алынъ фена!
Сонъ о, кенлилерге тараф бакъты ве кинаели икяесини айтып берди: – Сиз яшагъан еринъиз къавийдир, юванъыз къаяларда къурулгъан.