11 Ехуда падишасынынъ эвине айт: – РАББИнинъ сёзюни динъленъиз:
Падиша ве онынъ апайына бойле айт: – Ерге отурунъыз! Шуретинъизнинъ таджы башынъыздан тюшти.
Халкъкъа айт: «Эй, Ехуданынъ падишалары, бутюн Ехуда ве Ерусалимде яшагъанлар, бу къапуларгъа киргенлернинъ эписи! РАББИнинъ сёзюни динъленъиз!
Эй, Давутнынъ эви! – дей РАББИ. – Сабадан адалетнен суд этинъиз, белягъа къалгъан адамны зорбанынъ къолундан къуртарынъыз. Ёкъса, гъазабым атеш киби туташаджакъ, япкъан яманлыкъларынъыз ичюн янаджакъ, кимсе оны сёндюрип оламайджакъ.
РАББИ бойле деди: – Ехуда падишанынъ эвине барып, шу хаберни айт:
Бунынъ ичюн РАББИ Ехуда падишасы, Ёшиянынъ огълу Ехояким акъкъында бойле дей: Онынъ артындан: «Ах, къардашым! Вах, къызкъардашым!» – деп агъламайджакълар. Онынъ артындан: «Ах, эфендим! Вах, дженаплары!» – деп агъламайджакъ.
Мен бойле дедим: – Якъуп огъуллары ве Исраиль эвининъ башлыкълары! Динъленъиз! Сизге догърусыны бильмеге керекми?