36 Неден ёлунъны денъиштирип, о къадар чокъ долашасынъ? Ашшур сени насыл масхара эткен олса, Мысыр да сени масхара этеджек.
О вакъытта Ахаз падиша Ашшурнынъ падишаларындан ярдым сорап, оларгъа адамлар йиберди.
О заман Хушкъа ишангъан, Мысырнен макътангъан халкъ дешет тюбюне къалып утанаджакъ.
Шимди не ичюн Мысыргъа кетесинъ? Шихор озенинден сув ичмек ичюнми? Ашшургъа кетмек не керек? Фират дерьясындан сув ичмек ичюнми?
«Мен арамланмадым, Баал путларынынъ артындан юрмедим», – айтаджакъсынъмы? Вадийде озюнъни насыл туткъанынъны бакъ да, не япкъанынъны анъла. Сен анда-мында урулгъан ойнакъ бир деве киби олдынъ,
Севгини тапмакъ ичюн, не къадар устасынъ! Яман къадынларны биле буны япмагъа яхшы огретип оласынъ.
Ливан дагъларына чыкъып къычыр, сесинъ Башан еринде эшитильсин. Аварим дагълыгъындан агъла. Эписи ойнашларынъ енъильди.
Ель бутюн чобанларынъны бакъаджакъ, ойнашларынъ эсирликке кетеджеклер. О заман бутюн яманлыкъларынъ ичюн утанаджакъсынъ, масхара оладжакъсынъ.
Даа чокъ долашаджакъсынъмы, имансыз къыз? РАББИ ер юзюнде насылдыр янъы шей яратаджакъ, апай акъайны къуртараджакъ!
– РАББИ, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: Сизни Меним истегимни сорамагъа ёллагъан Ехуданынъ падишасына айтынъыз: «Мына, фыравуннынъ ордусы сизге ярдым этмек ичюн ёлгъа чыкъты, лякин аскерлер кене озь топрагъына, Мысыргъа къайтаджакъ.
Халкълар масхаралыгъынъ акъкъында эшиттилер, къычырувларынъ ер юзюни толдурды! Кучьлю аскерлер сюрюнди, ерге йыкъылдылар.
Козьлеримиз кёр олды, ярдымны бошуна бекледик; къаравул къуллесинден бакъып, бизни къорчалайджакъ халкъны бекледик, олар исе бизни къорчалап оламады.
Мысыргъа къол узатамыз, ашлыкъ ичюн Ашшургъа ялварамыз.
Сен ашшурлыларнен ороспулыкъ яптынъ, амма тоймадынъ. Оларнен берабер ороспу эдинъ, лякин тойып оламадынъ.
Олар сени туткъанда, таякъ парчаланды, ве ярчыкълары оларнынъ омузыны яралады. Олар санъа таянгъанда, сен сындынъ ве баджакъларыны яраладынъ.
Бузав путуны бахшыш оларакъ буюк падишагъа, Ашшур мемлекетине алып кетеджеклер. Эфраим масхара оладжакъ, озь къара ниети ичюн Исраиль утанаджакъ.
Эфраим бошуна ельни отлата, кунь бою шаркъ ельнинъ артындан къувалай. О, яланны ве амансызлыкъны чокълаштыра, Ашшурнен барышыкъ япа, Мысыргъа зейтюн ягъыны алып кете.
РАББИге къайтынъыз, Оны чагъырынъыз, Онъа айтынъыз: «Бутюн къабаатларымызны багъышла, эйиликнен бизни къабул эт, ве биз тиллеримизнен Санъа шукюр этеджекмиз».
Эфраим озь хасталыгъыны корьгенде, Ехуда озь ярасына бакъкъанда, Эфраим Ашшургъа кетти, буюк падишадан ярдым сорады. Амма онынъ сизни яхшы этмеге кучю ёкъ, о, яраларынъызны тедавийлемез.
Эфраим акъылсыз гогерджин киби олды: де мысырлыларны ярдымгъа чагъыра, де Ашшургъа кете.