Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Йирмея 2:15 - Мукъаддес Китап

15 Яш арсланлар онъа къаршы ырылдады, сес чыкъарды ве топрагъыны харап этти; шеэрлери якъылды, адамсыз къалды.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Йирмея 2:15
35 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Багъыргъан арсланнынъ сеси кесилир, яш арсланларнынъ тишлери къырылыр.


Ярамайлар догъулгъандан берли ёлдан урулдылар, анасынынъ къурсагъындан чыкъкъанынен, олар яланджыдыр, янълыш ёлнен кетелер.


Топрагъынъыз бошап къалды, шеэрлеринъиз атешке берильди. Ябанджылар тарлаларынъызны козьлеринъиз огюнде ашап битирелер. Орталыкъ бошап къалды, санки ябанджылар сизлерни басты!


Иште, РАББИ ер юзюни хараплайджакъ ве бош этеджек, ер юзюнинъ корюнишини денъиштиреджек, устюнде яшагъанларны дагъытаджакъ.


Олар, арсланлар киби, багъыралар, яш арсланлар киби, къычыралар. Багъырып, гъаниметни тутар да, алып кетер, ич кимсе къуртулып оламаз.


Ордуларнынъ РАББИси къулакъларыма бойле айтты: – Чокъ сайылы бу эвлер бом-бош оладжакъ, буюк ве дюльбер эвлерде кимсе яшамайджакъ.


– Я Рабби, бу не къадар вакъыт сюреджек? – деп сорадым. РАББИ бойле джевап берди: – Шеэрлер бошап, бакъымсыз къаладжакъ; эвлер адамсыз къаладжакъ; бутюн топракъ бом-бош оладжакъ.


Иште, хабер эшитиле, шималь мемлекетинден буюк гудюрди келе! Ехуда шеэрлерини харап этеджек, шакъалларгъа юва япаджакъ.


Онынъ ичюн бутюн бу пейгъамберлик сёзлерини оларгъа бильдирип, бойле айт: РАББИ юксекликтен гудюрдейджек, мукъаддес еринден сес береджек, Озюнинъ къой аранына дешетли гурьлейджек, юзюм эзгенлер киби, ер юзюнде яшагъанларнынъ устюне къычыраджакъ.


Мен эписи шималь халкъларыны чагъырып, топлайджагъым ве къулума, Вавилон падишасы Невукъаднеццаргъа ёллайджагъым, оларны бу мемлекетке, анда яшагъанларгъа, чевресиндеки бутюн халкъларгъа къаршы алып кетиреджегим ве оларны ёкъ этеджегим. Оларны къоркъунчлы шей этип, масхара этеджегим, ве олар эбедиен харап оладжакълар, – дей РАББИ.


– Не ичюн сен РАББИнинъ Адындан пейгъамберлик этип, бу Эв Шило дайын оладжагъыны ве бу шеэр харап ве адамсыз къаладжагъыны айтасынъ?» Бутюн халкъ РАББИнинъ Эвинде Йирмеянынъ къаршысында топланды.


РАББИнинъ сёзлери бойледир: – Сизлер: «Бу ер бакъымсыз, адамсыз ве айвансыздыр», – дединъиз, амма о ерде, эм Ехуда шеэрлеринде, эм де бакъымсыз, адамсыз, сакинсиз, айвансыз Ерусалим сокъакъларында кене


Бакъынъыз! Меним истегиме коре, – дей РАББИ, – олар мында, бу шеэрге къайтаджакълар. Олар бу шеэрге уджюм этип, оны запт этеджеклер ве якъаджакълар. Ехуданынъ шеэрлерини бакъымсыз ве адамсыз этеджегим.


Арслан ормандан еринден чыкъа, халкъларны харап этмеге келе, мемлекетинъизни бош ве бакъымсыз этмек ичюн, озь еринден чыкъа. Шеэрлеринъ йыкъыладжакъ, адамсыз къаладжакъ.


– Сизинъ яман ишлеринъизни ве джиренч япкъанларынъызны чыдап отурмагъа РАББИнинъ сабыры етмеди. Онынъ ичюн, бугунь корьгенинъиз киби, топрагъынъыз харап олып, лянетли, бакъымсыз ве адамсыз ерге чевирильди.


Онынъ ичюн ормандан арсланлар чыкъып, оларгъа атыладжакъ, сахрадаки къашкъырлар парчалайджакъ, шеэрлерининъ огюнде оларны леопардлар беклейджек, андан чыкъкъан эр кес парчаланаджакъ. Акъсыз ишлери пек чокълашты, хиянетлиги пек буюк олды.


Исраиль – дагъылгъан къойлар кибидир, оларны арсланлар къувалады. Эвель Ашшурнынъ падишасы оны ашай эди, бу сонъкиси исе, Вавилон падишасы Невукъаднеццар онынъ кемиклерини къырды.


Арсланлар дайын, къычыралар, яш арсланлар киби, ырылдайлар.


Эй, Ерусалим! Джезагъа къулакъ ас, ёкъса, Мен сенден узакълашырым, сени бакъымсыз топракъкъа чевиририм, анда кимсе яшамайджакъ.


Дагълар ичюн агълап къычыраджагъым, чёль отлакълары ичюн аджджы агълайджагъым, олар толусынен янып биткендир, олардан кимсе кечмей. Айванларнынъ манърагъаны эшитильмей, эм кок къушлары, эм кийик айванлар эр кес къачып кетти.


Ерусалимни таш обасына, шакъалларнынъ ювасына чевиририм; Ехуда шеэрлерини бакъымсыз этеджегим, оларда ич кимсе яшамаз.


Шунынъ ичюн пейгъамберлик эт ве бойле айт: РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: Сизлерни эр тарафтан якъып-йыкъа, сизинъ мал-мулькюнъизни тутып ала эдилер, башкъа халкълар сизге башлыкъ эте эдилер, сизлерни сёге ве яманлай эдилер.


Мен сени харап этеджегим. Чевренъизде яшагъан халкъларнынъ ве эр бир ёлджунынъ огюнде сени масхара япаджагъым.


Олар РАББИнинъ артындан кетеджеклер. Арслан киби, О, ырылдайджакъ. О, сесини береджек, ве огъуллары титреп, гъарптан келеджек.


Мен Эфраимге арслан киби оладжагъым, Ехуда халкъына яш арслан киби атыладжагъым. Мен оларны парчалайджагъым, алыр да кетерим, кимсе оларны къуртармаз.


РАББИ бойле дей: – Бир чобан арсланнынъ агъзындан айваннынъ эки кемигини я да къулагъынынъ парчасыны къуртаргъаны киби, Самариеде яшагъан Исраиль огъуллары да ойле къуртарыладжакъ. Оларда тек тёшекнинъ кошеси, диваннынъ аягъы къаладжакъ.


Мына-мына атылып ашайджакъ айванны тапкъан арслан орманда окюрерми? Бир шей тутмагъан яш арслан озь къобасындан сес ыкъарырмы?


Арслан окюрсе, ким титремез? РАББИ-ТААЛЯ айтса, ким пейгъамберлик этмез?


Къайда энди арслан къобасы? Арслан балалары авгъа чыкъкъан ер къайда? Арсланлар къорантасы ич кимседен къоркъмайып юрген ерлери къайда?


РАББИнинъ гъазабы кунюнде оларны не кумюшлери, не алтынлары къуртараджакъ. РАББИнинъ ачув атеши бутюн ерни ютаджакъ. РАББИ ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини ёкъ этеджек, оларнынъ сонъу апансыздан келеджек.


Денъиз боюнда яшагъан халкъкъа, керетлилернинъ миллетине беля! Эй, ханаанлылар, Фелестин топрагъы! РАББИнинъ сёзю сизге къаршы: «Мен сени ёкъ этеджегим, ич биринъиз сагъ къалмаз!»


Мен халкъларны ёкъ эттим, оларнынъ къалелерини йыкътым, сокъакъларыны бом-бош эттим, энди кимсе шу сокъакълардан юрмей. Оларнынъ шеэрлери виран этильди, бакъымсыз олды, анда яшагъан адам къалмады.


Чобанларнынъ агълагъанлары эшитиле, чюнки отлакълары бошап къалды. Яш арсланларнынъ ырылдысы эшитиле, чюнки Иорданнынъ гъуруры ёкъ олды.


Шимшон анасы-бабасынен бирликте Тимнагъа кетти. Олар Тимнанынъ юзюм багъчаларына кельгенде, Шимшоннынъ огюне окюрип яш арслан чапып чыкъты.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ