8 Амма Мен джезаламагъа истеген халкъ яман ишлеринден къайтса, Мен де онъа япаджакъ яманлыкътан вазгечем.
Исраильнинъ башлыкъларынен падиша боюн эгди ве: – РАББИ адалетлидир, – деди.
Исраильни денъиз ортасындан кечирди, – акъикъатен эбедийдир Онынъ севгиси, –
Арслан баласы ве зеэрли йыланларнынъ устюнден басып кечерсинъ, арслан ве аждерханы эзип ташларсынъ.
Ачувлансанъ, мысырлылар: «О оларны ёкъ этмек ичюн, дагъларда ольдюрип, ер юзюнден силип ташламакъ ичюн алып чыкъты», – дейджеклер. Исраиллилерге ачувланма ве халкъынънынъ башына беля тюшюрме.
Сонъ РАББИ халкънынъ башына япаджакъ беляны тюшюрмеди.
Халкъыма Баалнынъ адынен ант этмеге огреткенлери киби, Меннен, РАББИнинъ Адынен ант этмеге ве халкъымнынъ ёлундан юрмеге огренселер, халкъымнынъ арасында яшамагъа ерлери оладжакъ.
Сен Мени ташлап кеттинъ, – дей РАББИ, – Манъа аркъанъны чевирдинъ. Мен къолумны санъа къаршы котерип, сени гъайып этеджегим. Сени аджымакътан ёрулдым.
– Энди арекетлеринъизни ве ишлеринъизни яхшы этинъиз, РАББИнинъ, сизинъ Алланъызнынъ сесини динъленъиз. Сонъ РАББИ сизни аджып, сизге азырлагъан беляны япмаз.
Лякин Ехуданынъ падишасы Хизкия ве бутюн ехудалы оны бунынъ ичюн ольдюрдилерми? Падиша РАББИден къоркъып, Онъа ялвармадымы? Сонъ РАББИ оларны аджып, оларгъа айткъан беляны ёлламады. Бизлер исе озь джанларымызгъа буюк яманлыкъ япамыз, – дедилер.
Бельки, олар сени динълерлер ве яман ёлларындан къайтырлар. О заман фикиримни денъиштиреджегим ве оларнынъ яман ишлери ичюн башларына тюшюреджек беляны ёлламайджагъым.
Бельки Ехуданынъ халкъы, Мен оларнынъ башларына тюшюрмеге ниетленген белялар акъкъында эшитип, яман ёлларындан къайтырлар, ве Мен оларнынъ акъсызлыкъларыны ве гуналарыны багъышларым.
Эгер бу топракъта къалсанъыз, Мен сизлерни яхшы ерлештиреджегим ве ёкъ этмейджегим, сизлерни сачаджагъым ве тамырынъыздан чыкъармайджагъым. Сизге япкъан яман беля ичюн аджынам.
Лякин яманлыкъ япкъан киши эписи гуналарындан чевирильсе ве Меним эписи низамнамелеримни тутса, адалетли ве догъру шейлерни япып башласа, о, мытлакъа яшайджакътыр. Бу киши ольмейджек.
Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»
Инсан огълу, сен халкъынъа айт: Догъру киши гуна япса, онынъ догърулыгъы оны къуртарып оламаз. Ярамай киши ярамайлыгъындан къайтса, онынъ ярамайлыгъы оны гъайып этмез. Догъру киши гуна япса, сагъ къалдырылмайджакъ.
Эгер Мен догъру кишиге: «Мытлакъа яшайджакъсынъ», – десем, о исе, озь догърулыгъына ишанып, яманлыкъ япса, онынъ япкъан яхшы ишлерининъ ич бириси анъылмайджакъ. О, япкъан яманлыгъы ичюн оледжек.
Эгер Мен бир яман адамгъа: «Сен мытлакъа оледжексинъ», – десем, о исе гуналарындан чевирилип, яхшы ве догъру ишлер япып башласа:
Сени насыл къалдыраджагъым, эй, Эфраим? Насыл ташлайджагъым сени, эй, Исраиль? Сени, Адма шеэрини киби, къалдырмагъа мумкюнимми? Цевоим шеэрине япкъанымны санъа япайыммы? Ичимде юрегим сызлады, аджыгъан дуйгъуларым алевленди!
Яманлыкъны кореджек козюнъиз олмасын, лякин эйиликни севинъиз, шеэр араба къапусы янында адалетли суд этинъиз. Бельки о вакъыт РАББИ, Ордуларнынъ Алласы, Юсуфнынъ эвинден сагъ къалгъанларгъа мерамет косьтерир.
РАББИге дува этип, о бойле деди: – Я РАББИ! Даа мемлекетимде олгъанымда, бойле оладжагъыны билип тура эдим. Бунынъ ичюн де Таршишке къачтым. Сенинъ хайырсевер ве шефкъатлы, чокъ сабырлы ве мераметли олгъанынъны ве фелякет ёллайджагъынъа языкъсынаджагъынъны биле эдим.
Лякин РАББИ Озь халкъыны акълайджакъ. Къолларында такъат къалмайджакъ вакътында, не къул, не азат къалмайджагъыны корьгенде, Озь къулларына мерамет этеджек.
РАББИ оларгъа къадылар къойгъанда, РАББИ Озю къадыларнен берабер эди ве къадыларнынъ омрю бою оларны душманларындан къуртара эди, чюнки эзиет чекип, къыйналып инъильдегенлерини эшиткен РАББИ оларны аджый эди.