21 Бунынъ ичюн огъулларына ачлыкъ ёлла, оларны къылычнен ольдюр; апайлары баласыз, тул къалсын, акъайлары ольдюрильсин, йигитлери дженкте къылычтан ольсюн.
РАББИ оларгъа къасдийлилернинъ падишасыны ёллады. О, Азиз Ердеки Эвде бутюн йигитлерни къылычнен ольдюрди ве кимсени аджымады – йигитни де, къызны да, акъсакъалны да, хаста къартны да, – Алла онынъ къолуна эр бирини берди.
Бутюн адамларны къоркъу басаджакъ, олар Алланынъ ишини айтып береджек, Алланынъ япкъанлары акъкъында тюшюнеджеклер.
Инсафлылар РАББИден къуваныр ве Онъа умют багъларлар; бутюн догъру юреклилер Оны макътайджакълар!
Ачувым къозгъар, ве Мен сизлерни къылычнен ольдюририм. Апайларынъыз тул, балаларынъыз оксюз къалырлар.
Яйлардан йигитлерни ураджакъ, сабийлерни аджымайджакъ, кичик балаларгъа мераметли олмайджакъ.
Халкънынъ ёлбашчылары оларны ёлдан урдылар, артларындан кеткенлер гъайып олдылар.
Шунынъ ичюн Рабби оларнынъ йигитлерине къуванмайджакъ, оксюзлеринен тул апайларыны аджымайджакъ, олар эписи имансыз ве яман, агъызларынен гуна япалар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Я РАББИ, Сен мени билесинъ, манъа бакъасынъ, юрегимнинъ Санъа ишангъаныны сынайсынъ. Къойларны киби, оларны соймагъа айыр, ольдюрилюв кунюне азырла!
Олар пейгъамберлик эткен халкъ къылычтан ве ачлыкътан гъайып олып, Ерусалимнинъ сокъакъларында ятаджакълар. Оларны да, апайларыны, огъулларыны, къызларыны да комеджек кимсе олмайджакъ. Япкъан яманлыкъларыны озьлерининъ башларына тюшюреджегим.
Мемлекетнинъ шеэрлери къапуларында халкъымны уфюрип савурдым, баласыз къалдырдым, халкъымны ёкъ эттим, лякин эписи бир туткъан ёлларындан къайтмадылар.
Тул къадынлары денъиз къумундан чокъ олды, уйле вакътында йигитлернинъ аналарына къаршы гъайып этиджини ёлладым, къоркъу ве дешет оларны апансыздан къаплады.
Шунынъ ичюн яш огъланлары сокъакъларында сериледжек, эписи аскерлер о куню ёкъ этиледжеклер, – дей РАББИ.
Олюм пенджерелеримизге тырмаша, къалелеримизге кире, сокъакъларда балаларны ольдюре, мейданларда йигитлерни ёкъ эте.
Меним эписи кучьлю адамларымны Рабби ёкъ этти; йигитлеримни йыкъмакъ ичюн, манъа къаршы чокъ адамны топлады; юзюмни баскъаны киби, Рабби Ехуда къызыны таптады.
Оксюз, бабасыз къалдыкъ; аналарымыз – тул къадынлар кибидир.
Акъайына садыкълыгъыны бозгъан ве къан тёккен къадынны киби, сени суд этеджегим. Ачувымда ве куньджюлигимде къанынъны тёкип, сени олюмге береджегим.
Анда пейгъамберлери къара акъыл танышалар, окюрген, авыны парчалап йырткъан арсланларгъа ошайлар: джанларны ольдюрелер, байлыкъларны ве къыйметли шейлерни тартып алалар, тул къадынларнынъ сайысыны чокълаштыралар.
– Мысырда яшагъанларгъа киби, сизге йыкъыджы хасталыкъны ёлладым, йигитлеринъизни къылычнен ольдюре эдим, атларынъызны душман къолуна бердим, бурунларынъыз ордуларынъыздаки олю беденлернинъ яман къокъуларыны дуйды, лякин сиз Манъа къайтмадынъыз, – дей РАББИ.
Тышарыда акъайларны къылыч урар, ичериде айны шу шейни дешет япар: йигитлерни ве къызларны, бебейлерни, чал къартларны гъайып этер.
Бакъырджы Эскендер манъа чокъ яманлыкъ этти. Рабби онъа япкъанларына ляйыкъ олгъан джезасыны берсин.
Лякин Смаил: – Сенинъ къылычынъ аналарны баласыз къалдыргъаны киби, сенинъ ананъ да, башкъа къадынлар арасында, огъулсыз къалсын, – деди де, Агъагъны Гилгалда, РАББИнинъ огюнде къылычнен урып ярды.