19 – Динъле мени, я РАББИ, душманларымнынъ сесини эшит!
Я РАББИ, къулакъ ас да, эшит. Козьлеринъни ач да, Озюнъ корь. Санхеривнинъ сёзлерини, Тири Алланы насыл сёггенини эшит!
Олар бизни къоркъузмагъа тырыша эдилер ве: «Олар такъаттан кесиледжек, ишлери токътап къалыр, ондан бир шей чыкъмаз», – деп тюшюне эдилер. Шимди исе, Алла, манъа такъат бер!
РАББИ ант эткен ве сёзюнден къайтмаз: «Сенинъ унванынъ – Мелкиседекнинъ унваныдыр: Сен эбедий руханий оладжакъсынъ».
Олар исе: – Айдынъыз, Йирмеягъа къаршы келишейик, – дедилер. – Къанун руханийлернен къаладжакъ, насиат акъыллы адамлардан кетмейджек, пейгъамберлер хабер этип береджеклер. Келинъиз, оны лафнен урып йыкъайыкъ, айткъанларына къулакъ асмайыкъ.
Яхшылыкъкъа яманлыкъ япылырмы? Олар исе джаныма чукъур къазалар. Юзюнъ огюнде тургъанымны, олар ичюн яхшылыкъ тилегенимни, олардан гъазабынъны къайтаргъанымны унутма.
Ордуларнынъ РАББИси! Сен догъру адамны сынайсынъ, акъылыны ве юрегини коресинъ. Оларны джезалайджагъынъны корейим, давамны Сенинъ къолунъа бердим де!
Я РАББИ, чекишкенимни корьдинъ, давамны адалетли суд эт.
Эй, душманым, меним устюмден кульме! Йыкъылсам биле, аякъкъа турарым. Къаранлыкъта олсам биле, РАББИм манъа ярыкъ оладжакъ.