9 Адамнынъ юреги эр шейден алдатыджы ве пек бозукъ; оны ким анълап олур?
РАББИ адамларнынъ ер юзюнде яманлыгъы чокъ олгъаныны, оларнынъ эписи тюшюнджелери ве юреклерининъ ынтылувлары эр вакъыт тек яман олгъанларыны корьди.
Къурбанларнынъ мис къокъуларыны алып, РАББИ Озю-Озюне: – Энди адамлар ичюн ер юзюни къаргъамайджагъым. Оларнынъ фикирлери яшлыкътан ярамайлыкъкъа ынтылгъанына бакъмадан, Мен ер юзюнде яшагъанларнынъ эписини бир даа къырмайджагъым, – деди.
Мектюбинде бойле язды: «Урияны дженкнинъ энъ къайнагъан ерине къоюнъыз ве онынъ янындан, душманлар оны урып ольдюрсинлер деп, чекилинъиз».
Сен яхшылыкътан зияде яманлыкъны, керчектен зияде яланны севесинъ. Сэла
Озь кучюнънен дагъларны къойгъансынъ, батырлыкъны белинъе саргъансынъ.
Озюне ишангъан – акъылсыздыр, икмет ёлунда юрген исе къуртурылыр.
Эр кеснинъ сонъу бирдир. Бу – ер юзюнде япылгъан ишлерининъ эписинде яманлыкътыр. Шунынъ ичюн инсан огъулларынынъ юреклери омюр девамында яманлыкъ ве акъылсызлыкъкъа тола, ве сонъ олар олип кетелер.
Эй, РАББИни эп танымагъанлар! Сизлерни даа къайсы еринъизге урмакъ керек? Башларынъыз бутюн яра! Юреклеринъиз – хаста!
Баштан-аякъ сагъ еринъиз къалмады: сиярынты, яра излери, къанагъан яралар – темизленмеген, сарылмагъан, ягънен йымшатылмагъан!
Бу халкънынъ акъылларыны токъал эт, къулакъларыны тыкъат, козьлерини къапат. Козьлеринен корьмесинлер, къулакъларынен эшитмесинлер, юреклеринен анъламасынлар. Оларны тедавийлемеге Манъа ялвармасынлар.
Сиз исе деделеринъизден даа бетер этесинъиз. Эр биринъиз юрегинъизнинъ яман инатлыгъына коре яшайсынъыз, Мени динълемейсинъиз.
Амма олар не динъледи, не къулакъ астылар, лякин инат олып, юреклерининъ яман ниетлерине коре яшадылар, Манъа юзьлерини дегиль, аркъаларыны чевирдилер.
Бу халкънынъ юреги бир шей анълап оламай, къулакълары агъыр эшите, оларнынъ козьлери де юмулгъан. Бойледже, олар козьлеринен корьмезлер, къулакъларынен эшитмезлер, акъылларынен анъламазлар. Оларны тедавийлесин деп, Аллагъа кельмезлер.
Адамнынъ юрегинде яман фикирлер, адам ольдюрюв, аиле садыкълыгъыны бозув, ороспулыкъ, хырсызлыкъ, ялан шаатлыкъ, куфюр сёзлер догъып, ондан чыкъалар.
Буны эшиткен Иса оларгъа шойле деди: – Эким сагъламларгъа дегиль, хасталаргъа керек. Мен инсафлы адамларны дегиль, гуналыларны чагъырмагъа кельдим.
Алла акъкъында бильген олсалар да, Онъа Аллагъа ляйыкъ шурет бермедилер, Онъа шукюр этмедилер. Бунынъ ерине бош тюшюнджелерге берильдилер, ве оларнынъ анъламагъан акъылларыны къаранлыкъ къаплады.
Эмирнинъ ярдымынен гуна фырсат тапып, мени алдатты ве эмирнинъ ярдымынен мени ольдюрди.
Ялан истеклернинъ ичинде гъайып олаяткъан эски адамнынъ эвельки аятыны бир четке алып къоймакъ керексинъиз,
Эй, дин къардашларым, мукъайт олунъыз, ич биринъизде яман ве имансыз бир юрек олмасын, Тири Алладан вазгечменъиз.