Къуруп къалгъан пытакълары къопарылалар, къадынлар келип, оларны якъалар. Бу халкъ бир шейни анъламагъаны ичюн, РАББИ оны аджымайджакъ, Яратыджы мерамет эйлемейджек.
Онынъ ичюн сизни бу мемлекеттен чыкъарып, не сиз, не деделеринъиз бильмеген мемлекетке атаджагъым. Анда гедже-куньдюз башкъа аллаларгъа хызмет этеджексинъиз, ве Мен сизге мерамет эйлемейджегим».
Бу куньлерден эвель не адам, не де айван къазанчы ёкъ эди, кельген-кеткенге душмандан раатлыкъ ёкъ эди. Мен эр кимге башкъасына къаршы душманлыкъ этмеге ёл бердим.
О куню Меним гъазабым оларгъа къаршы къызаджакъ, ве Мен оларны къалдыраджагъым. Бетимни олардан сакълайджагъым, ве олар ютуладжакълар. Башларына пек чокъ беля ве къаза тюшер, ве о куню олар: «Керчектен де, бу белялар башымызгъа тюшкенлернинъ себеби – арамызда Алла олмагъаныдыр!» – дерлер.
О вакъытта башкъа, джийрен ат кельди. Адамлар бир-бирини ольдюрсин деп, атлыгъа ер юзюне дженк ёлламагъа акъкъы берильген. Онъа буюк къылыч да берильген.